18 थायतिरा सहरराः कलसियारीग बराहील लगा नाःआ चिठीम ओजाः हितकाःतो सेंगेल इया मेड अरू सिरामइत पितड़ इया काट इदानीग भगवानरीग बेटात नाःआ इयाय कतायता,
पतरस नाःआ इयाय कनकता मेला मीटोंग विड़चेड़तो बदरी हँकू दाब रेडगोतेडकू अरू हना बदरीते भगवानराः बड़रा अयूमनेना, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे, नाँय बदीरे ईंग मुरुक बहालते इदानिंगा। नाँयराः कतापे मनाः।”
मी सव सइना होड़कूरीग हातपात होड़ अरू ईसूकू अगुरातेरा हँकुःआ होड़कू ओत डोलोवतो अरू नाःआ जमाकून ञेलतेडखन मुनुरुककू बोरोयान अरूकू कतातेड, “सतायरे नाँय भगवानरीग बेटात दोहोना।”
अरू सेरमो होरते बड़राय अयूमतेरा, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू नाँय सुदा राजू इदानिंगा।”
सेरमो देसरीग बराहील हाँय एचेरेय कताया, “सुद बिरुवा आम एचेरे वेगता अरू जमाकू अते मरंग भगवानराः जंगर आम एचेरे दोहोनता। हनालगा जनमावगुःताय हाँयग सुद लँइग भाबी भगवानरीग बेटा हवे, माःआनकू कतावायता।
दो हना सरवन मनुवाराः सुरइत मुरइतरे होड़कू तलारेय डेरानेना। हाँय अपांग भगवानरीग मिनी होड़ बेटात इदानिया अरू अबू हाँय तुमिन मरंग इदानिया हनाबू ञेलतेरा। हाँयराः जीवरे जनामा सतायते अरू मयाते पेरेगतो दोहोना।
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
अरू अपांग भगवान आँयगराः बुता बुता लगा ईंगे सुनावकिडिंगखन नाःआ चउंदीसरेय वारकिरिंगा। दो ईंग बदीरे अपे चेले माःआनपे कतायता? ईंग भगवानरीग बेटा हवे, माःआनिंग कतायतान दो अपे चिला लगापे कतायता, आम भगवानमे ओपताता, माःआन?
“भगवान चउंदीसरिकुःआ होड़कू सुदा मुरुक दुलारकेडखन अनँयगरीग मिनीटोंग बेटाते एमेगोतेड, जेमहा हाँय एचेरेकू बिसवासगे हँकुःआ होड़कू अहाकू लायगुः, मनदो ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पवाः।
हाँय एचेरेकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू डंड मेरकू पवाःता, मनदो हाँय एचेरे मेरकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू डंडकू पवाःता। हँकुःआ होड़कू भगवानरीग मिनी होड़ बेटात एचेरे मेरकू बिसवासगाड। हनालगा हँकुःआ होड़कू डंडियावकू लगा भगवान एटाःकेडकुःआ।
अपे ईंगपे अयूम, मी बेला सुदुरुःता, अरू हनमेला गोएगतो होड़कू भगवानरीग बेटातराः अरोकू अयूमता अरूकू जियाःता। मनदो हना बेला नुनुँहू बुँहड़ीयना।
हँकुःआ अइमीकू अते मी होड़राः ञाव दोहोना लिदिया। हाँय मुरुक किमइतराः धुः-धुमइल रांगराः सोनहेकूनराः फेरवइत होड़े दोहोना। हाँय थायतिरा सहररीग होड़े दोहोना अरू भगवान जाग घड़ीने सेवातेरा। पउलूस कतातेरा भगवानराः हना नपाय सरवन बिसवासगे लगा परबू भगवान हाँयग लिदियाए एचे मनेवातेरा।
दो हँकिन सेनेन सेन दूररे हना संडक कुटीरे दाः दोहोना। दो हाँयग मरंग हातपात होड़ कतातेरा, “ञेलमे नंडा दाः इदा। ईंग बतिसमा एमे अते तोनोंग टटी-बेड़ा इदा जा?”
अरू भगवान हाँय गोएगतो अतेय जियाव रेमकिरिया अरू हना अते सुद बिरुवा अबूय उदुःवाता, ईसू भगवानरीग बेटात हवे अरू हाँय एचेरे जमालेःआ जंगर इदा, माःआन।
भगवान, अनँयगरीग मिनीटोंग निकता बेटात, गुजुः लगा ओरोयिंग जिमातिडिया, माःआन मेरेय ओंगोलगाड, मनदो अबू जमाकू लगाय जिमागोतेडीग। दो हाँय, आँयग बेटात सुदा अबू लगा जमा बरानाः चिला लगा मेरेय एमेकेःआ?
“आम ञेलता हना मीटोंग कागदरेम ओजाःगे अरू सातगोटोंग कलसियारिकुःआ होड़कू एचेरेम इदीगोड। इपीसी सहर, इसमुरना सहर, पिरगामून सहर, थायतिरा सहर, सरदीस सहर, पिलादिलपिया सहर अरू लउदिकिया सहररे इदानकुःआ हँकुःआ कलसियारिकुःआ होड़कू एचेरे नाःआ सरवनमे इदीगोड।”
इपीसी सहरराः कलसियारीग बराहील लगा नाःआ चिठीम ओजाः सातगोटोंग इपीलकू खउना तिःईरे साबकेडखन सोनाराः सातगोटोंग ढिबरीकून तलारेय दँड़ातायीग नाःआ इयाय कतायता,
मनदो थायतिरारिकुःआ एटाः होड़कू, अपे हाँयराः चेडतो मेरपे मनाःता। अरू हाँयरिकुःआ होड़कू कतायता, नाःआ चेडतो कलउराः ओकोत कताकून हवे, हना कताकून बदीरे अपे मेरपे सुदीयतना। दो अपे ईंगपे अयूम। अपे एचेरे ईंग नाःआ अते एटाः तोनोंगाः बोझा ओरोयिंग एमेतेरा।