5 परबू ओहेने कुदा वेगता। हनालगा अपे सुधिया होड़कू इयापे जियाः।
हनालगा अपे एचेरे ईंग कतायतना, अपे अँननपेराः जीव लगा अलोपे ओंगोल कुहकाः, अले चिलाले जोम अरू चिलाले ञू, माःआन। अरू अपे अँननपेराः देह लगा अलोपे ओंगले, अले चिलाले तुसिंग, माःआन। जीव, जउः अते अरू देह, सोनहे अते मरंग कोवानेःआ जा?
हनालगा अपे गपाःआ कता लगा अलोपे ओंगोलगोड ञवन। गपा लगा गनापापे ओंगले। तिसिंग ओंगले लगा तिनिसिंगाःआ कटसिया बगरा इदा।
“जोम ञूयते अरू बुनूलते अरू चउंदीसराः एटाः एटाः ओंगोल कुहकाःते अपेराः जीव अलो बेरुजगुः लगा सवासितीपे दोहोन। निही दो हना टुटीगगुःराः दिन अपे जीवरे फंदा इया असाका वेगता।
तोनोंगीग परबू मेरेय अलार-दुलारगेय दो, हाँय सती-सरापतो इदानिया। ने अलेरीग परबू, वेनेगबाःकनमे।
अपे एचेरे तररा-तररी होयाःतना दो अपे मनाड़ंगते हरावतो इदानपेःआ। अपे तोनोंगीगराः गारबार चिला लगा मेरपे सहवेता?
हनालगा ईंग जोजोम अते वपक बोपोहकूतिंग अते तोनोंगीगिंग एचे कसूरगेय दो ईंग मास कहियो ओरोयिंग जोपेडा।
एनेगताकू हँकुःआ होड़कू गोसो जुवाःता हना सकमराः खोपा इमान पवाः लगा जमालेःआ मुरुक सहाव घड़ीनकू पिरिसटिकगेता। मनदो अबू कहियो ओरो कहीनेना हना इमान पवाः लगा सहाव घड़ीन भगवानराः बुताबू एचेयतना।
अदोम होड़कू कतायता, पउलूस दुरहियाते चिठीय ओजाःतान मेला मुरुके डीड़गार जुवाःता मनदो अबू मड़ंगरे पोंकाहा इदानिया, माःआन। दो ईंग इनिंग पउलूस मसी इया सुधा अरू हुडिंग ओंगलुः घड़ीन अपे एचेरेयिंग गोड़न-पइयनतना।
भगवानराः बड़रा कता होड़कूराः कताते सहे एटाः तोनोंगाः बड़राते सहे अले ञावते तोनोंगीग ओजाःतेरा हना चिठीते तोनोंगीग होड़ अपे एचेरेय कतायता, ईसू मसी कुदा वेगकिया, माःआन। दो हना बड़राते अपेराः जीव ओहेन अहापे कुंभलावगे अरू अहापे बयावगुः।
हँकू तोनोंगीग बदीरे ओपता बड़रा अलोकू कताय लगा अरू कड़ीग अड़ाःकेडखन सलसतते सुधिया होड़कू बड़ाँः लगा होंम कता उहियारगोड ञवन।
तोनोंग तोनोंग होड़कू संगइती अड़ाःगे लगाकू हेवाकिया। हना इया अबू एटाः होड़कू सुदा संगइतीरे जुमाः लगा अलोबू अड़ाःगे। मनदो मसी कुदा वेगराः बेला निचकाःतना, हनालगा अँननबू अबू अनउरबू कता बहाल होड़ेंग ञवन।
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा, “गुनहोन तयोमरे वेग लगा इदानिया हाँय वेगता, अरू हाँय ओरोय कुबेरतेरा।
मसीराः सुद बिरुवाते हँकुःआ होड़कू, मसी करा उड़ी कटसियाय सहावता अरू हना तयोमरे भगवान हाँय करा उड़ीय मान मरजइतगेयता, हना बदीरे मड़ंगरेकू कता उदुःतेरा। हनालगा भगवानराः बड़रा कता होड़कू, नाःआ जमाकून करा इया होयाःता अरू तुमिस होयाःता, हना सुदीगे लगा मुरुककू कुरनिस सोतेडा।
चउंदीस टुटीगगुःराः बेला निचकाःतना। हनालगा अपे ओंगोल बुझाः घड़ीन सवासितीपे दोहोन, जेमहा अपे भगवान एचेरेपे अरजी अवेय।
नाःआ कताकूनराः हिदइते एमेता हाँय कतायतना, “हाव, ईंग हनालियिंग कुदा वेगता।” “आमीन! हाव, परबू ईसू वेगमे।”
दो ईसू कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! ईंग हनालियिंग कुदा वेगता। नाःआ कागदरे ओजाःतो इदा हना जमा कतत सरवनकू मनाःता हँकुःआ होड़कू भगवान नपायकूता।”