7 पतरस कताय मेला बदरी हँकू जमाकू दाब रेडगोतेडकू। हना बदरी अते भगवानराः बड़राकू अयूमतेरा, नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे। दो अपे नाँयराः कतापे मनाः, माःआन।
नाँय भगवान एचेरेय भरसाःतना। हाँय कतातेरा, ईंग भगवानरीग बेटा हवे, माःआन। दो भगवान चहाःतना दो नुँहू नाँये बनसाव।”
मी सव सइना होड़कूरीग हातपात होड़ अरू ईसूकू अगुरातेरा हँकुःआ होड़कू ओत डोलोवतो अरू नाःआ जमाकून ञेलतेडखन मुनुरुककू बोरोयान अरूकू कतातेड, “सतायरे नाँय भगवानरीग बेटात दोहोना।”
अरू सेरमो होरते बड़राय अयूमतेरा, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू नाँय सुदा राजू इदानिंगा।”
अरू सेरमो होरते बड़राय अयूमतेरा, “आम ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू ईंग आम सुदा राजू इदानिंगा।”
हँकू मुरुककू बोरोयान, हनालगा पतरस मेरेय सुदीया हाँय चिलाय कताःआ, हना।
ञेनेल ञेल हँकू चइरो गतरकू ञेलतेरा अरू ईसू एनेकला हंडाय दोहोना।
हनमेला भगवानराः सुद बिरुवा पेरवाँ तितीग इया हाँय चोटरे उतराव वेगनेना। अरू सेरमो होरते बड़रा अयूमनेना, आम ईंगरीग दुलार बेटा हवे अरू ईंग आम सुदा राजू इदानिंगा, माःआन।
अरू हनायिंग ञेलतेरा अरू हाँय बदीरेयिंग कताबाःगेतना, हाँय भगवानरीग बेटात हवे, माःआन।”
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
ने अपांग, अनम एचे मान मरजइतगुः।” हनते सेरमो अगीते भगवानराः अरो अयूमनेना, “ईंग इनिंग मान मरजइतकिया, हनते अरूयिंग मान मरजइतगुःता।”
हनते एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू कताया, “अलेराः हों नियमकून इदा। नाँयग होड़ अनँयग आँयगते भगवानरीग बेटा माःआने कताकिया। हनालगा नाँयग होड़ हना नियमकून इया ञेड गोजेय लगा इदा।”
मनदो ईसू, भगवानरीग बेटात, मसी हवे माःआन अपे बिसवासगोड ञवन घड़ीन हाँयराः ञावते जीवपे पवाः लगा नाःआ जमा कताकून ओजाःतो इदा।
ईसू लोड़ोनराः दिन मेरेय मनावगाड अरू हाँय भगवान ईंग अपांग माःआन कता घड़ीन ईंग भगवान इया इदानिंगा, माःआने कतानता। हना ओजाहते एहूदाकू ईसू ञेड गोजेय लगा अरू मुरुककू कुरनिसतेरा।
ईंगे वारकेरा हाँयग अपांग, ईंग बदीरे हिदइते एमेकेरा। मनदो अपे हाँयराः बड़रा मेरपे अयूमगरा अरू हाँय मेरपे ञेलगडिया।
अले आम एचेरे बिसवासकेडखनले सुदीगोतेडा भगवानरीग सुद होड़ अनम हवे, माःआन।”
ईसू अयूमतेरा, एहूदाकूरिकुःआ मूक होड़कू मड़ंगरे अंधाय दोहोना हाँयग होड़कू एकला एंडागोतेडिया, माःआन। दो ईसू हाँये ञामतेरा अरू जुमावनेनखन हाँय एचेरेय कताया, “आम मनुवारीग बेटात एचेरेम बिसवासगेतना जा?”
हाँय नाःआ बड़रा कनाता कताय तयोमरे, हँकुःआ होड़कू मड़ंग अते सेरमो अगी भगवान हाँये रेम गोःतेरा अरू हँकू हाँय ञेनेल ञेलरे बदरीरेकू ञेल केड़ेगोतेडिग।
ईंग इया मी होड़ भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ अपे अँननपे होड़कू लगा भगवान वारेयता, माःआन इसराएल होड़कू एचेरेय कतातेरा हाँयग होड़ ननाँयग मोसेस हवे।
दो हँकिन सेनेन सेन दूररे हना संडक कुटीरे दाः दोहोना। दो हाँयग मरंग हातपात होड़ कतातेरा, “ञेलमे नंडा दाः इदा। ईंग बतिसमा एमे अते तोनोंग टटी-बेड़ा इदा जा?”
अरू भगवान हाँय गोएगतो अतेय जियाव रेमकिरिया अरू हना अते सुद बिरुवा अबूय उदुःवाता, ईसू भगवानरीग बेटात हवे अरू हाँय एचेरे जमालेःआ जंगर इदा, माःआन।
हनालगा अबू अयूमकेरा हना कताकून मुरुक तिंगीड घड़ीन अबूके मनाः लगा इदा, जेमहा अबू अलोबू बहकावगुः।
ईसू मसी, अपांग भगवान अगीते मान-मरजइते पवावनेना हनमेला, विड़चेड़तो मरसल सुदा भगवानराः अरो सेरमो होरतेले अयूमतेरा, नाँय ईंग ननायगुःतना ईंगरीग दुलार बेटा हवे, माःआन।
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।
ञेलेयपे, हाँय बदरीरेय कुदा वेगता, अरू जमा होड़कू हाँय अगीकू ञेलता, हाँयकू सोबोःतेरा हँकुःआ होड़कू हों हाँयकू ञेलता, अरू चउंदीसरिकुःआ जमा होड़कू हाँय बदीरेकू फिकिराःता। अरू हनन इया होनोया जुवाःता। आमीन!