40 दो हँकुःआ होड़कू ईसूकू लंदावाःआ, मनदो ईसू जमा होड़कू बहरीय उडुंगगोतेडकू अरू एकला हाँयग एरा होनरिकिनाः एंगात अपात अरू अनँयग चेलाकू सुदा हाँयग एराहोनकू एचे गेतेगा हना छिनारेकू बोलोयान।
आहते दोंगेरे बोलता हना जिनिसते होड़ मेरेय मइलाःता, मनदो आहराः बड़राते होड़ मइलाव जुवाःता।”
सुद इदा हना जिनिसकून कुतुकू एचेरे अलोपे एमेय। हँकुःआ कुतुकू तयोमरे आमकू हवाःगोडता। अरू मुतीकून सुकरीकू मड़ंगरे अलोपे तेकेगे। नाःआ इयापे एचेय दो, सुकरीकू हना मुतीकूनकू चोडगोडता।
दो हाँय ओड़ाः पेंदारे सेनेडखन हँकुःआ होड़कू एचेरेय कताया, “अपे चिला लगा फिकिराः घड़ीनपे इयामतना? नाँयग एराहोन मेरेय गोएगगान। नाँय दो अपीगतनाय।”
हनते ईसू हाँयग एराहोनराः तिःई साबतेडखने कताया, “तलीता कूमी!” (नाःआराः मतलोब नाःआ हवे, ने एराहोन रिमुःमे।)
ललचीकू दोहोना हँकुःआ फरीसी होड़कू, ईसूराः बड़रा अयूमवाडखन हाँयकू लंदावाःआ।
हँकुःआ होड़कू गोएगतो होड़कू जियाव रिमुःता माःआनकू अयूमतेरा दो, अदोम होड़कू लंदावाःआ। मनदो अदोमकू कतातेरा, “नाःआ कता अले तोनोंग दिन आम अते अरूले अयुमेता।”