3 अरूय कतातेरा, “अपे ईंगपे अयूम! अपे अँननपेराः जीव कुदाकेडखन लँइग इया मेरपे बड़ाँः वरी, अपे भगवानराः राइजरे ओरोपे बोल अवेनेना।
हँकूराः जीव केटेगयना; अरू लुतूर मोटावयना, अरू हँकू मेड टिपी रेडकिया। हनालगा हँकू ओरोकू सुदी अवेतेरा, अरू ओरोकू बुझाव अवेतेरा। नाःआ इया मेर होयाःकुः दो हँकू कसूर अते जीवकू कुदाकेःआ अरू ईंग हँकूयिंग नपायकेःआ।”
दो ईसू मी होड़ लँइग राःतिरिगखन चेलाकूतेन मड़ंगरेय एचे चड़ाँतिरिया,
नाँयग लँइग इया अनँयग हुडिंगे ओंगोलगुःता हाँयग होड़ भगवानराः राइजरे भगवान मरंगे बड़ाँवगेयता।
दो ईसू कतातेड, “लइंकू अहापे रोंकावकू। ईंग एचेरेपे वेग ओवाकू। नँकुःआ लइंकू इया इदानकुःआ हँननकुःआ होड़कूराः हवे भगवानराः राइज।”
हनते ईसू चेलाकूतेन एचेरेय कतातेड, “अपे ईंगपे अयूम, गिरहत होड़कू भगवानराः राइजरे बोल लगा मुरुक मसकिल इदा।
अपे ईंगपे अयूम, सेरमो अरू ओत अरीन टगावगुः वरी अरू भगवानराः नियमकूनरे ओजाःतो इदा हना जमाकून अरीन पुराः वरी नियमकून अते अकछरराः तोनोंग मातरा सहे टिका हों ओरो टगावनेना।
अपे ईंगपे अयूम, अपेराः लूर-नेवन फरीसी होड़कू अरू भगवानराः नियम चेडदार होड़कूराः लूर-नेवन अते नपाय मेर दोहोन दो अपे भगवानराः राइजरे कहियो ओरोपे बोलो अवेनेना।”
अपे उपासपे दोहोन मेला, पचघुचिया होड़कू इया अपेराः सुरइत अलोपे उतरावगे। अले उपासरे इदानलेःआ, माःआन होड़कू एचे उदुःवा लगा अँनकूराः सुरइतकू उतरावगोडता। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयना।
हनालगा अपे गरीब होड़कू लगा तोनोंगाः संघरापे एमे मेला, एटाः होड़कू उदुःकेडखन अलोपे एमेय। पचघुचिया होड़कू अरजी ओड़ाःकूनरे अरू दोफा दूरकूनरे गरीब होड़कूकू संघरावाता, जेमहा एटाः होड़कू अँननकूकू मान मरजइत। अपे ईंगपे अयूम! हँकू हनाराः जमा इमानकू पवावयान।
अपे अरजी मेला, पचघुचिया होड़कू इया अलोपे अरजी। हँकू एटाः होड़कू उदुःवा लगा अरजी ओड़ाःकूनरे अरू दोफा दूरकूनरे चड़ाँकियानखन अरजी लगाकू मंजूरवाता। अपे ईंगपे अयूम! हँकू जमालेःआ हनाराः इमानकू पवावयना।
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा हनन इया होयाः लगा, हँकुःआ होड़कू ईंग एचेयता हनाकू ञेलकेः दो हनाकू बुझाव अवेकुःआ अरू अयूमकेडखनकू सुदीबाःकेःआ। बुझावकुः होले कसूर अते जीवकू कुदाकेःआ अरू भगवान हँकूराः कसूरकूने बराव एंडाकेःआ।”
“ईंग अपे एचेरेयिंग कतायतना, मुरुक बगरा होड़कू बोल लगाकू चहाःता मनदो ओरोकू बोलो अवेनेना। हनालगा सेपटा दुवारते भगवानराः राइजरे बोल लगापे कुरनिसगे।
मनदो सिमोन, आम बिसवास अहम अड़गे लगा, ईंग भगवान एचेरेयिंग अरजीकेरा। तयोमरे आम कुदा वेग मेला, बिसवासी वपगकूतामराः बिससवासमे बड़ियाड़गे।”
ईसू, नतनएल एचेरे अरूय कताया, “आम ईंगमे अयूम, आम सेरमो देस गीगतोम ञेलता अरू सेरमो देसरिकुःआ बराहीलकू मनुवारीग बेटात एचेरे उतराः देगतोम ञेलकूता।”
दो ईसू हाँय एचेरेय कता कुदातेरा, “आम ईंगमे अयूम, तोनोंगीग होड़ अरू मी तुरहा, मेरेय जनमाः दो हाँय भगवानराः राइजरे ओरोय मेसा अवेनेना।”
दो ईसू कतातेरा, “ईंगमे अयूम! तोनोंगीग होड़ भगवानराः राइजरीग होड़ बड़ाँः लगा इदान दो हाँय दाः अरू भगवानराः सुद बिरुवाते जनमावगुः लगा इदा।
अरू बिसवासी होड़कू बिसवासरेकिन एचे बड़ियाड़तेडकुःआ अरू ईसू मसीरे भरसागोड ञवन लगाकिन कता बहालगोतेडकू। हँकिन कताया, अबू मुरुक कटसिया सहाव घड़ीन भगवानराः राइजरेबू बोल लगा इदा, माःआन।
हनालगा अपे अनयूमेतापे, मनदो ओरोपे बुझावनेना; अपे ञेलगोड ञवनतापे, मनदो ओरोपे सुदी अवेतेरा। नाःआ इया मेर होयाःकुः दो अपे ञेलकेःआ अरूपे अयूमकेःआ, अरूपे ओंगोल बुझाकुःआ, जेमहा अपे कसूर अते जीवपे कुदाकेःआ अरू ईंग अपेयिंग नपायकेःआ।
हनालगा भगवान अगी अपे कसूर अते जीवपे कुदा, दो हाँय अपेराः जमा कसूरकूने बराव एंडागोडता अरू भगवान अगीते अपेराः जीव अहाल-बहाल जुवाःता,
ने ईंगरिकुःआ अजी बोपोहकूतिंग, अपे लइंकू इया अहापे ओंगले। मनदो अपे सयाँड़ होड़कू इयापे ओंगले अरू बती लइंकू इया सुझिया होड़कूपे बड़ाँः।
बती लइंकू इया अपे हों सुद दूद इया इदा हना भगवानराः सरवन लगापे रोयोँन, जेमहा हना सरवनतेपे बड़ियाड़ इदीन अरू जमालेःआतेपे सडाव जुवाः।
अरू अपे ईंग कताकेरा हनन इयापे जियाः दो अबूरीग परबू अरू सडावदार ईसू मसीराः ओरो लुलिगनेना हना देसरे मुरुक मान मरजइततेपे बोलो अवेनता।