2 दो चेलाकू ईसू एचेरेकू होंबोरतेड, “ने गुरुजी, नाँयग होड़ अनँयगराः कसूरते जा एंगात अपातराः कसूरते अंधाय जनमावनेना?”
दो हँकू कतातेड, “अदोम होड़कू कतायता, आम बतिसमा एमेयीग होड़ एहुना हवे, माःआन। अरू अदोमकू कतायता, आम भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ इलियाह हवे, माःआन। अरू अदोमकू कतायता, आम इरमिया सहे भगवानराः बड़रा कता होड़कू अते तोनोंगीग मी होड़ होड़ हवे, माःआन।”
अरू बजारकूनरे होड़कू अँकूकू सलामकू लगा अरू होड़कू, ने रबबी, माःआनकू एचे कतान लगाकू चहाःता।
मनदो अपेरीग मिनीटोंग गुरुजी इदा अरू अपे जमाकू वगीयाकू हवे। हनालगा अपे अँननपे रबबी माःआन अलोपे एचे कतान।
दो हना अयूमकेडखन ईसू हँकू एचेरेय कताया, “अपे चेले माःआनपे ओंगोलतना, नाःआ इयाःआ बिपइत हँकुःआ गलीली होड़कू जीवरे होयानेना अते हँकू एटाः गलीलरिकुःआ होड़कू अते बगराकू कसूरतेरा जा?
हना वरीते चेलाकूतेन ईसू एचेरेकू कतातेड, “ने गुरुजी, कहिसाः जोमवामे।”
तयोमरे ईसू अरू आँयगरिकुःआ चेलाकू दूर सेन मेला जनमावनेन वरीते अंधाय दोहोना, मी होड़ होड़कू ञेलतेरा।
हँकू हाँय एचेरेकू कतातेड, “आम दो जनमावनेन वरीते कसूर होड़ इदानमेःआ। अरू नुँहू अलेम चेडतना जा?” हनते हँकू हाँय अरजी ओड़ाः अते हिगारतिरीगखनकू एकला एंडागोतेडीग।
हंडाकुःआ होड़कू बींग पउलूसराः तिःईरे वकातोकू ञेलतिरिया दो अँननकू अँकू कता होड़ेंगा, “नाँयग होड़ दो ञेड एएंडा होड़ हवे। नाँय समुंदर अते बनसाव उडुंगकियान अते हों फड़ियावदार देबी जीयत ओरोय दोहो ओवातिरिया।”