45 भगवानराः बड़रा कता होड़कूराः कागदरे नाःआ इया ओजाःतो इदा, भगवान हँकुःआ जमा होड़कूय चेडकूता। अपांग भगवानतेकू अयुमेता अरूकू चिडुःता हँकू, ईंग एचेरेकू वेगता।
ईंगरीग अपांग भगवान ईंग एचेरे जमाकूने जिमाकेरा। सनातायते अपात अड़ाःकेडखन तोनोंगीग होड़ बेटात मेरेय सुदीयता, अरू बेटात अड़ाःकेडखन तोनोंगीग होड़ अपात मेरेय सुदीयता। भगवान सुसुदी लगा बेटात सुनावकूता, हँकुःआ होड़कू एकला भगवानकू सुदी अवेता।
पतरस नाःआ इयाय कनकता मेला मीटोंग विड़चेड़तो बदरी हँकू दाब रेडगोतेडकू अरू हना बदरीते भगवानराः बड़रा अयूमनेना, “नाँय ईंगरीग दुलार बेटा हवे, नाँय बदीरे ईंग मुरुक बहालते इदानिंगा। नाँयराः कतापे मनाः।”
भगवानराः बड़रा कतायीग होड़ एसयाह ओजाःतेरा हना कागदरे नाःआ इया भगवान कतातेरा, “ईंग आम अते मड़ंग ईंगरीग बराहीलिंग वारगोडता। हाँय आम मड़ंग आम लगा दूरे संजोड़ता।”
हाँय आयँगराः बड़राकू कताःआ हँकुःआ सुद होड़कूते परिया जूग वरीतेय कता उदुःतेरा हना जबान इया,
हनते ईसू आँयग बारहगोटोंग मूक चेलाकूय एटाःतेरा अरू हँकू एचेरेय कताया, “अयुमेपे, अबू एरुसलेम अगीबू सलाःतना। अरू भगवानराः बड़रा कता होड़कू मनुवारीग बेटात बदीरेकू ओजाःकेरा हना जमा होया जुवाःता।
ईंगरिकुःआ भेड़ाकू ईंगराः अरोकू अयूमता। ईंग हँकूयिंग सुदीता अरू हँकू इनिंग देह दूरकू वेगता।
ईंग इनिंगराः ओंगोल इया एचेय लगा सेरमो देस अते मेरिंग वेगगना। मनदो ईंगे वारकिरिंगा हाँयराः ओंगोल इया बुता पुरावगे लगायिंग वेगकिया।
दो ईसू अरूय कताया, “ननानाः लगा ईंग अपे एचेरेयिंग कतातेरा, अपांग मेरेय मयावाय दो तोनोंगीग होड़ ईंग एचेरे ओरोय वेग अवेनेना।”
भगवान आँयग बड़रा कतायीग होड़तेय कताया हनन इया अपेराः जीवरे अहा होयाः लगा अपे सवासितीपे दोहोन।
हनालगा भगवान हँकूय अड़ाःगोतेड अरू हँकू बेर, बांगो अरू इपीलकू जाग लगाय जिमागोतेडकू। नाःआ कता भगवानराः बड़रा कता होड़कूराः कागदरे ओजाःतो इदा हना कताते मेसा जुवाःता; ने इसराएल होड़कू, अपे चालीस बरिस टयंगाब ततेररेपे दोहोन मेला इनिंग लगा जानरकूराः बलिदानकून अरू सराराः बलिदानकूनपे अगूकेरा जा?
जेमहा परबू ईसू मसीरीग अगम मरंगीग अपात भगवान, अपे सेरमो देसराः कनहूने एमेवापे लगा अरू अनउर नपायते हाँयपे सुदी अवे लगा अनँयगराः कताकूने उदुःवापे।
अबू अते, भगवानराः ओंगोल इया जमालेःआते उडु-बुडूत इदानबुःआ, अबू नाःआ इयाःआ ओंगोलरे सनालावगोड ञवन लगा इदा। मनदो तोनोंगीग एचेरे एटाः इयाःआ ओंगोल इदान दो, भगवान हँकूराः हना ओंगोल ननपायतेय एचे सुदीगोडकूता।
अरू अलार-दुलार होड़ेंग लगा भनगवान अतेपे चेडकिया। हनालगा अपे अलार-दुलार होड़ेंग बदीरे ईंगके ओओजाः लगा कोवानेःआ।
“परबू कतायता, ईंग तयोमरे होड़कू सुदा ननानाः कता-जमकावतोयिंग जमकावता, ईंग इनिंगराः नियमकून हँकूराः इंदरीरेयिंग ओजाःगेता अरू हँकूराः जीवरेयिंग दोहोगेता।”
मनदो अपे लगा भगवान सुद बिरुवाय एमेकेरा। दो तोनोंगीग एटाः होड़ अपे चेडपे लगा कोवानेःआ। सुद बिनिरुवा अपे जमा कताकून एचे सुदीपेता अरू हाँय उदुःवापेता हना कता लबरा ना लवे, मनदो सनाताय हवे। सुद बिरुवा अपेय चेडकेरा हनन इया मसी सुदापे सनालावगोड ञवन।