44 ईंगे वारकेरा, ईंगरीग अपांग तोनोंगीग होड़ मेरेय रगेय दो, हाँयग होड़ ईंग एचेरे ओरोय वेगनेना अरू ईंग एचेरेय वेगता हाँयग होड़ टुटीगगुःराः दिनरे ईंग जियाव रेमगेयता।
ने महुरा बींग उड़ी होड़कू, अपे बेलूर इदानपेःआ दो, करा उड़ी अपे नपाय नपाय बड़रापे कता अवेयता? अबूराः आहते उडुंगगुःता हना बड़राराः सोर अबूराः जीव हवे।
हनते ईसू कता कुदातेरा, “ने एवनारीग बेटात सिमोन, भगवान आम जीवे नपायकेरा। तोनोंगीग मनुवा अगीते कोवान, मनदो सेरमो देसरे इदानिया ईंगरीग अपांग भगवान, नाःआ कता अनँयग आमे कता उदुःवाडमेःआ।
मनदो ओत अते सेरमोकू रेमिंग दो जमा होड़कू ईंग अगीयिंग राः अगुकूता।”
अपे अँननपे अपे जाग होड़ेंगता अरू मिनीटोंग इदानिया हाँयग भगवान अगीते मान मरजइत पवाः लगा अपे मेरपे चहाःतना। दो अपे करा उड़ी ईंगपे बिसवास अवे?”
दो ईसू कतातेड, “अपे अँननपे अहापे कुरबुराव होड़ेंग।
भगवानराः बड़रा कता होड़कूराः कागदरे नाःआ इया ओजाःतो इदा, भगवान हँकुःआ जमा होड़कूय चेडकूता। अपांग भगवानतेकू अयुमेता अरूकू चिडुःता हँकू, ईंग एचेरेकू वेगता।
दो ईसू अरूय कताया, “ननानाः लगा ईंग अपे एचेरेयिंग कतातेरा, अपांग मेरेय मयावाय दो तोनोंगीग होड़ ईंग एचेरे ओरोय वेग अवेनेना।”
अपे ईंगराः कता मेरपे अयुमेता। हनालगा ईंगराः कता अपे मेरपे बुझाव अवेनता।
अपे ईसू मसी एचेरे बिसवासगे लगा एकला कोवान, मनदो हाँय लगा कटसिया हों सहाव लगाय दहिनवाडपेःआ।
अरू अपे बतिसमापे गोःतेड मेला, अपे हों मसी सुदापे तीलयना। अरू भगवान अनँयग जंगरते, ईसू मसी गोएगतो होड़कू अतेय जियाव रेमतिरिया माःआनपे बिसवासगेतना। दो नँवा लूर-नेवनते, मसी सुदा अपे होँपे जियाव रेमकिया।