13 दो ईसू हाँय एचेरेय कता कुदातेरा, “नाःआ दाःए ञू, हाँयग होड़ अनारू ततंगगेयता,
दो हाँय कताया, ने अपांग इबराहीम, ईंग नरगराः सेंगेलरेयिंग तड़पाःतना। हनालगा ईंग सोगावाडिंगखन लाजर ईंग एचेरेम वारगेय, जेमहा हाँय आयँगराः अंगरी दाःरे तोपोवाडखन ईंग अलंगरे दाःए जोरो लड़ेगींग।
दो आम अबूरीग खुटिपरिया होड़ एकूब अते हों मरंग इदानमेःआ जा? हाँय अरू आँयगरिकुःआ बेटाकू अरू असूलतो जानरकू हों नाःआ इंदोरा अतेकू ञूतेरा अरू अले लगा नाःआ इंदोराय जिमाकेरा।”
मनदो ईंग एमेयता, हना दाः तोनोंगीग ञूय दो हाँय सगर सइट जूग वरी ततंगतो ओरोय दोहोनेना। सनातायरे, ईंग हाँयिंग एमेवाता, हना दाः हाँयराः इंदरीरे दाः सूती इया तू ञवनता अरू हना दाः हाँय ओरो टुटीगनेना हना जीव अगी गोःयायता।”
लुलिग जुवाःता हना जोम जिनिसकून लगा एकला अहापे मिहनइतगे, मनदो ओरो लुलिगनेना अरू ओरो टुटीगनेना जीव एमेयता हना जोम जिनिसकून लगा होँपे मिहनइतगे। हना दो मनुवारीग बेटात अपे लगाय एमेवापेता। हना एमे लगा अपांग भगवान हनाँय एकला हातपाते ओवाडिया।”
अपेरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू टयंगाब ततेरे मनाहकू जोमतेरा, मनदो हनारे होंकू गोएगयना।