1 ईसू सुदीगोतेड फरीसी होड़कू अयूमकेरा, ईसू एहुना अते मुरुक बगरा होड़कू अनँयग चेलाकू बड़ाँवकेडखन बतिसमाय एमेवातेडकुःआ, माःआन।
“ने बाबू, आम भाबी भगवानराः बड़रा कता होड़ हवे, माःआनकू कतावामता। अरू परबू वेग अते मड़ंग, आम हाँय लगा दूरमे संजोड़ता।
तोनोंगीग अबा एचेरेय होंबरे, नाँयग गदहा होन चिला लगाबा लड़ा गोःयायतना दो कतायबा, परबूके नाँयग गदहा होनराः जरूरइत इदा, माःआन।”
दो हँकिन कताया, “परबूके नाँयग गदहा होनराः जरूरइत इदा।”
तिसिंग दाऊदराः सहर बेतलहेमरे, अपे लगा मी होड़ सडावदार जनमावकिया। अरू हनाँय हवे, परबू मसी।
ईसू रंडियाहीन ञेलतेडखने सोगावातेडिया अरू हाँय एचेरेय कताया, “अहम इयाम।”
दो एहुना अनँयगरिकुःआ चेलाकूतेन अते बार होड़ ईसू एचेरे नाःआ होंबोर लगाय वारतेडकिना, वेग लगाय दोहोना हाँय अनम हवे जा, अले एटाः होड़ लगा ततंगी इदा, माःआन।
हनते ईसू आँयग चेलाकू सुदा एहूदिया छतर तोराय। अरू हंडा हाँय हँकू सुदा दोहोकियानखन होड़कू बतिसमाय एमेवाकुःआ।
अरू चेलाकू एहुना एचेरे सेनेडखनकू कताया, “ने गुरुजी, एरदन नई मार परोम आम सुदाय दोहोना हाँयग होड़, अरू हाँय बदीरे हिदइतमे एमेतेरा हाँय, होड़कू बतिसमाय एमेवाकूतना अरू मुरुक बगरा होड़कू हाँय एचेरेकू सेनतना।”
अपे नपायतेपे सुदीतना, जमाकूरीग परबू इदानिया हाँयग ईसू मसीते भगवान ननानाः सलसतराः नपाय सरवन एचे परसार उदुःतेडखन इसराएल होड़कू एचेरे हना सरवने वारगोतेडा।
ईसू मसी बतिसमा एमे लगा मेरेय वारगडिंगा, मनदो नपाय सरवन होड़कू कता उदुःवाकू लगाय वारकिरिंगा। ईंग मरंग मरंग बुतुड़ुते नपाय सरवनिंग परसारकेः दो, ईसू मसी कुरूसरेय गोएगनेना हनाराः मतलोब सदाःआ होया जुवाःकुःआ।
भगवान मड़ंगीग मनुवा आदम हासतेय तुलातिडिया, मनदो एटाःयीग मनुवा, ईसू सेरमो देसरीग भगवान अगीतेय वेगनेना।
नाःआ चउंदीसरिकुःआ मूक होड़कू तोनोंगीग नाःआ कनहून मेरकू बुझाव अवेगान। हँकू बुझावकुः दो मान मरजइतगे इयायीग परबू कुरूसरे ओरोकू ठोंकाव गोएगकेया।
अले अँननले बदीरे कोवान मनदो ईसू मसी, परबू हवे माःआनले परसारगेता, अरू हाँय लगा अले अपेरिकुःआ सेवकियाकू इदानलेःआ।
ने अजी बोपोहकूतिंग, अबू मान मरजइत पवाःयीग परबू ईसू मसी एचेरे बिसवासगेतना दो, अबू करा उड़ी पाचपटी सुदाबू दोहो अवेन?
हाँयराः सोनहेरे अरू हाँयराः पिंडातेनरे मीटोंग नाःआ इया ञाव ओजाःतो इदा, राजाकूरीग राजा अरू परबूकूरीग परबू।