8 अयुमेमे! होय करा अगी सेन लगा इदा हना अगी सलाःता। आम हनाराः अरोम अयूमता मनदो मेरेम सुदीयता करा अगीते वेगता अरू करा अगी सलाःता। भगवानराः सुद बिरुवातेय जनमाःता, हाँयग होड़ हनन इयाय दोहोनता।”
हँकुःआ होड़कू, होड़कूराः नइड़-बाँसते सहे अइमी मरद जुमाः अते सहे तोनोंगीग होड़राः ओंगोल इया मेरकू जनमाःता, मनदो भनगवानराः ओंगोल इयाकू जनमाःता।
आम बार तुरहा जनमागुः लगायिंग कतायतना दो आम अहम बयाः।
दो निकुदिमूस होंबोरतेरा, “नाःआ दो करा इया होयाःता?”
ओहेन सेरमो देस अते हर हराः घड़ीन होय इयाकू अयूमतेरा अरू हँकू दुड़ुःनेना हना जमा ओड़ाःरे हना अरोकू अनायूमतेरा।
हँकू अरजीतेड हना तयोमरे हँकुःआ होड़कू दोहोना हना ततेरराः ओत डोलावनेना। हनते हँकुःआ जमा होड़कूराः जीव भगवानराः सुद बिरुवाते पेरेगयान अरू भगवानराः सरवन होड़कू एचेरे डीड़तेकू कता उदुःतेरा।
सुद बिरुवा मिनीटोंग इदा अरू नाःआ जमा दहिनकून हनाँयग सुद बिरुवा एमेवाकूता। मनदो हाँयग सुद बिरुवा तोनोंगीग एमेवा लगाय चहाःता, हनाँयग होड़ लगा दहिनकूने एनेमेगोडता।
तोनोंगीग होड़ अनँयग जीवराः ओंगोल एकलाय सुदी अवेता, अरू हान एटाः होड़कू मेरकू सुदी अवेयता। दो ननन इया भगवानराः ओंगोल अनँयगराः बिरुवा एनेकलाय सुदी अवेयता।
अपे सुदीयतना ईसू मसी बेगर गारबारीग इदानिया। दो अपे सुनुदीबाःका, सतायरेकू सलाःता हँकुःआ होड़कू भगवानरिकुःआ लइंकू हवे।