7 आम बार तुरहा जनमागुः लगायिंग कतायतना दो आम अहम बयाः।
चउंदीसरे होयाःता हना कताकून बदीरेयिंग कतायतना दो आम मेरेम बिसवासगेतना, दो सेरमो देसरे होयाःता हना कताकून बदीरे आम एचेरे करा उड़ीयिंग उदुःगे?
दो ईसू हाँय एचेरेय कता कुदातेरा, “आम ईंगमे अयूम, तोनोंगीग होड़ अरू मी तुरहा, मेरेय जनमाः दो हाँय भगवानराः राइजरे ओरोय मेसा अवेनेना।”
चउंदीसरे मी होड़ अनँयग एंगात अपाततेय जनमाःता मनदो भगवानराः सुद बिरुवातेय जनमाःता हाँयग होड़ भगवानरीग होड़े बड़ाँःता।
अयुमेमे! होय करा अगी सेन लगा इदा हना अगी सलाःता। आम हनाराः अरोम अयूमता मनदो मेरेम सुदीयता करा अगीते वेगता अरू करा अगी सलाःता। भगवानराः सुद बिरुवातेय जनमाःता, हाँयग होड़ हनन इयाय दोहोनता।”
मड़गटरे इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू हाँयराः अरो अयूमकेडखन उडुंग वेगराः बेला सुदुरुःतना अरू अपे अहापे बयावगुः।
दो अपांग भगवान मरसलराः राइजरे, आँयगरिकुःआ सुद होड़कू लगा इदा, हना इताडराः बंटापे पवाः लगाय सुनावकेडपेःआ। हनालगा हाँयपे जागगोड ञवन।
जमा होड़कू सुदा हेल-मेलपे दोहोन लगा अरू सुद जीव जियाः लगा जमालेःआपे कुरनिसगोड ञवन। सुद जीव मेरकू जियाःता हँकुःआ होड़कू भगवान कहियो ओरोकू ञेल अवेतिरिया।
अपे सताय कता मनावकेडखन अपेराः जीवपे सुदकेरा, जेमहा अपे अँननपे सतायते अपेराः इनिंदरी इंदरीते अरूपे अलार-दुलार होड़ेंग।
तोनोंगीग तोनोंगाः बेलूर जिनिस हना सहररे ओरोकू गोः बोलोतेरा। अरू बेलूर होड़कू अरू अडिग होड़कू हना सहररे कहियो ओरोकू बोलो अवेनेना। मनदो भेड़ा होनराः कागदरे ञाव ओजाःतो इदा हँननकुःआ होड़कू एकला हना सहररेकू बोलता।