दो पतरस कता कुदातेरा, “अपे कसूर अते जीवपे कुदा। अरू अपे जमा होड़कू ईसू मसीराः ञावते बतिसमापे गोः। दो अपेराः कसूर भगवान बराव एंडायता अरू भगवान अगीते सुद बिरुवापे पवाःता।
ईसू मसीराः कता मनाः लगा, अरू हाँयराः बलंगीते सुद होयाः लगा, अपांग भगवान ओंगोल दोहोकेडपेखने सुनावकेडपेःआ अरू आँयगराः सुद बिरुवाते अपेय सुदकेडपेःआ। दो भगवान जमालेःआते अपेराः जीव मयावा लगा अरू सलसतगे लगायिंग अरजीतना।