31 मनदो ईसू, भगवानरीग बेटात, मसी हवे माःआन अपे बिसवासगोड ञवन घड़ीन हाँयराः ञावते जीवपे पवाः लगा नाःआ जमा कताकून ओजाःतो इदा।
दो सिमोन पतरस कता कुदातेरा, “आम मसी हवे, जीयत इदानिया हाँयग भगवानरीग बेटात हवे।”
मी सव सइना होड़कूरीग हातपात होड़ अरू ईसूकू अगुरातेरा हँकुःआ होड़कू ओत डोलोवतो अरू नाःआ जमाकून ञेलतेडखन मुनुरुककू बोरोयान अरूकू कतातेड, “सतायरे नाँय भगवानरीग बेटात दोहोना।”
हनते कलउ वेगनेनखन हाँय एचेरेय कतातेड, “आम भगवानरीग बेटा हवे दो, नाःआ दिरिकून रुटी बड़ाँः लगाम हुकुमगोड।”
नाःआ सरवनकू बिसवासकेडखन बतिसमाकू गोःता, हँननकुःआ होड़कू भगवान सडावकूता। मनदो मेरकू बिससवासगेता, हँकुःआ होड़कू भगवान डंडियाकूताय।
सेरमो देसरीग बराहील हाँय एचेरेय कताया, “सुद बिरुवा आम एचेरे वेगता अरू जमाकू अते मरंग भगवानराः जंगर आम एचेरे दोहोनता। हनालगा जनमावगुःताय हाँयग सुद लँइग भाबी भगवानरीग बेटा हवे, माःआनकू कतावायता।
जेमहा आमकू चेडतेरा हना जमा कताकून सताय हवे, माःआनमे सुदी अवेय।
होड़कू हनाँयराः ञावते एरुसलेमते बुँहड़ीवाडखन जमा जइत होड़कू एचेरेकू परसारगेता, होड़कू कसूर अते जीवकू कुदाता दो हँकूराः कसूर ईसूराः ञावते भगवान बराव एंडागोडताय, माःआन।
नतनएल कतातेरा, “ने गुरुजी, आम भगवानरीग बेटा अरू इसराएल जइत होड़कूरीग राजा हवे।”
इनिग होड़ इनिगगे लगा, अरू ञेड एएंडा लगा अरू लाय एएंडा लगाय वेगता। मनदो हँकू जीव पवाः लगायिंग वेगकिया अरू मुरुक बडे बगराकू पवाः।
नाःआ कागदिंग ओजाःगेतना, ईंग हना जमाकूनिंग ञेलतेरा, अरू ईंग सनाताय हिदइतिंग कता उदुःगेतना, जेमहा अपे हों नाःआ कताकून बिसवासकेडखन ईसू एचेरेपे बिसवास अवेय।
दो तोमा कतातेड, “ने ईंगरीग परबू अरू भगवान।”
हाँय एचेरेकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू डंड मेरकू पवाःता, मनदो हाँय एचेरे मेरकू बिसवासगेता हँकुःआ होड़कू डंडकू पवाःता। हँकुःआ होड़कू भगवानरीग मिनी होड़ बेटात एचेरे मेरकू बिसवासगाड। हनालगा हँकुःआ होड़कू डंडियावकू लगा भगवान एटाःकेडकुःआ।
बेटात एचेरेय बिसवासगेता हाँयग होड़ ओरो टुटीगनेना हना जीवे पवाःता। मनदो बेटाते आड-बेकारवाता हाँय, ओरो टुटीगनेना हना जीव ओरोय पवावनेना अरू भगवान हाँय सुदा मुरुक रीसतोय दोहोनता।”
“अपे ईंगपे अयूम! ईंगराः सरवने अयूमता अरू ईंगे वारकेरा हाँय एचेरेय बिसवासगेता हाँयग होड़, ओरो टुटीगनेना हना जीवे पवाःता अरू भगवान हाँय ओरोय डंडियावतिरिया। मनदो हाँय गुजुः अते जीव अगीय बोलोयना।
ईंगरीग अपांगराः ओंगोल नाःआ हवे। बेटातकू ञेलता अरू हाँय एचेरेकू बिसवासगेता, हँकुःआ होड़कू ओरो टुटीगनेना हना जीवकू पवाःता अरू हँकू ईंग टुटीगगुःराः दिनरेयिंग जियाव रेमकूता।”
हाँय बदीरे भगवानराः बड़रा कता होड़कू जमाकू कता उदुःगेता, तोनोंगीग होड़ हाँय एचेरेय बिसवासगे दो हाँयराः ञावते हाँयग होड़राः कसूर भगवान बराव एंडागोडता।”
मड़ंगरे खोड़ाय दोहोना नाँयग होड़पे सुदीयतना अरूपे ञेलेयतना। नाँय ईसू एचेरेय बिसवासकेरा अरूय बड़ियाड़यना। अले ईसू एचेरेय बिसवासकेड अते जमा होड़कू ञेनेलतान मेला नाँयग होड़ जमालेःआतेय नपाययना।
दो हँकिन सेनेन सेन दूररे हना संडक कुटीरे दाः दोहोना। दो हाँयग मरंग हातपात होड़ कतातेरा, “ञेलमे नंडा दाः इदा। ईंग बतिसमा एमे अते तोनोंग टटी-बेड़ा इदा जा?”
[दो पिलिप कतातेरा, “आम जमा जीवतेम बिसवासगेतना दो बतिसमायिंग एमेवामता।” दो हाँय कता कुदातेरा, “हाव, ईंग बिसवासगेतना ईसू मसी भगवानरीग बेटात हवे, माःआन।”]
हनते साहूल तोनोंग दिन दिमसकूसरिकुःआ चेलाकू सुदाय दोहोना।
अपे हाँय एचेरेपे बिसवासकेड अते अपेराः जीव सडावयना। हनालगा अपेराः जीवरे नाःआ बहाल इदा।
तोनोंगीग होड़ एटाःकू एचेरेय कतायता, ईसू भगवानरीग बेटात हवे, माःआन दो हाँय जीवरे भगवान दोहोनता अरू हाँय हों भगवान सुदाय मिनी जुवाःता।
ईसू, मसी हवे माःआने बिसवासगेयता हाँयग होड़ भगवानरीग लँइग हवे। अरू हाँयरीग अपात सुदाय अलार-दुलारता हाँय आँयग अपातरिकुःआ लइंकू होंय अलार-दुलारकूता।
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।
ईसू मसी चेडतिरिया हना सरवन बदलाकेडखन एटाः इयाय चेडकूता अरू सताय सरवन इया मेरेय सलाःता हाँयग होड़ भगवान सुदा अनसिनहारे दोहोनता। मनदो ईसू मसीराः सताय सरवन इयाय सलाःतना हाँयग होड़ भगवान अरू ईसू मसीरीग होड़े दोहोनता।
थायतिरा सहरराः कलसियारीग बराहील लगा नाःआ चिठीम ओजाः हितकाःतो सेंगेल इया मेड अरू सिरामइत पितड़ इया काट इदानीग भगवानरीग बेटात नाःआ इयाय कतायता,