24 नुँहू वरी अपे ईंगराः ञावते कहिसाः मेरपे असेगरा। अपेराः जीव अहाल-बहाल जुवाः लगा ईंगराः ञावतेपे असेय, दो पवाव जुवाःतापे।
अपे नाःआ इयापे अरजीगे, ने सेरमो देसरे इदानीग अलेरीग अपांग, आमराः ञाव सुद इदा, माःआनले मान मरजइत अवेय।
ईसू अनँयग चेलाकू एचेरेय कतातेरा, “अपेराः इंदरी अहापे कुंभलावगे। भगवान एचेरेपे बिसवासगे अरू ईंग एचेरे होँपे बिसवासगोड ञवन।
ईंगराः ञावते अपे ईंग एचेरे तोनोंगाःपे असेय दो हनायिंग एनेचेगोडता।
ईंग मुरुक बहालरे इदानिंगा। हनन इया अपेराः जीव हों मुरुक बनाहाल जुवाः लगा नाःआ कता अपे एचेरेयिंग कताकेरा।
हनमेला अपे ईंग एचेरे तोनोंगाः अअसे लगा कोवानेःआ। अपे ईंगपे अयूम! अपे ईंगराः ञावते कहिसाः ईंग अपांग एचेरेपे असेय दो, हना हाँय एनेमेवापेता।
कनियानुनी बरवारीग हवे मनदो बरवारीग सउंगता सपड़ावकेडखन बरवाय तंगीता अरू हाँय बरवाराः अरो अयूमकेडखने बहाल जुवाःता। हनन इया नुँहू ईंग हों मुरुकिंग बहालयना।
अबूरीग अपांग भगवान अरू परबू ईसू मसी, अपेकिन मयावा, अरू सलसतरेकिन दोहोगोड ञवनपे।
आम लगा मुरुक बड़रा ओओजाः लगा इदा। मनदो ईंग चिठीरे ओरोयिंग ओजाःतेरा। आम सुदा जुमाः लगायिंग असरागेतना। हननमेला आम सुदा मुहा-मूहिंग बुतुड़ुता, जेमहा अबू मुरुकबू बहाल जुवाः।