4 जोजोम अते रेमकियानखन आँयगराः सेरमोय तुसिंगतेरा हना अंगा तोलेगवातेडखन साफी मयांगरेय तोलतेरा।
मालिक वेगवाडखन आँयगरिकुःआ सेवकिया होड़कू सपड़ावतोय ञेलकूता दो, हँकुःआ सेवकिया होड़कूराः जीव नपाय दोहोनता। अपे एचेरे सताय कतायिंग कतायतना, हाँयग मालिक मयांग कासवाडखन हँकुःआ सेवकिया होड़कू जोम लगाय एचे दुडुःकूता अरू हँकूय नेत-नेवारकूता।
ईसू अरूय कताया, “ओंगलेपे, अपे तोनोंगीगरीग मी होड़ हड़वाहा इदा। हाँय दोहोड़रे हाड़े सीता सहे भेड़ाकूय सरावता। हड़वाहा दोहोड़ अतेय वेग दो, दबूमे ओहेन, जउः जोम लगाम दुड़ुः माःआनपे कतायता जा? ओरो!
मनदो अपे हाँय एचेरेपे कतायता, ईंग लगा जउःमे जउः अरू ईंग अरीनिंग जोम ञूय वरी मयांग कासकेडखन ईंगमे सेवा। हना तयोमरे आम होंम जोम ञूय।
नँकिन बना होड़ते मरंगीग इये हवे, जोजोम लगाय दुड़ुःकिया हाँय जा जउःए पोरसातना, हाँय? जोम लगाय दुड़ुःकिया हनाँय हवे मरंगीग होड़। मनदो ईंग अपे एचेरे सेवकिया होड़ इया इदानिंगा।
दो ईसू जमाकूराः काटे बुहालतेडखन आँयगराः सोनहे तुसिंगतेडखने दुड़ुःयान। अरू हाँय हँकू एचेरेय कताया, “अपे सुसुदीतनापे जा ईंग चिलायिंग एचेकेरा?
अपे सुसुदीतना अबूरीग परबू ईसू मसी मयावाडबुःआ। हाँय सेरमो देसरे गिरहते दोहोन हों हाँय अपे लगाय गरीबयान, जेमहा हाँय गरीबगुः अते अपे भगवान बदीरेपे गिरहत जुवाः।
ननानाः सरवन अपे मड़ंग वरीतेपे अअयूमतना, अँननपे अपे अलार-दुलार होड़ेंग।