17 नाःआ कताकून अपे सुदीयतना अरू हनन इयापे सलाः दो, भगवान अपेराः जीवे नपायगोडता।
सेरमो देसरे इदानिया ईंगरीग अपांगराः ओंगोल इयाकू जियाःता हँकुःआ होड़कू ईंग अया अरू बोपोकूतिंग अरू मेमेसकूतिंग हवे।”
दो ईसू कताया, “नाःआ इया कोवानेःआ, भगवानराः सरवने अयुमेता अरूय मनाःता, हनाँयग होड़राः जीव-जहन भगवान भल-भलायवाता।”
अपे लगायिंग एमेयता हना हुकुमपे मनाः दो, अपे ईंगरिकुःआ सउंगताकू हवे।
नियमकून एकलाय अयुमेता हाँयग होड़ भगवानराः ओंगोलरे बेगर गारबारीग होड़ मेरेय बड़ाँःता। मनदो हना नियम इयाय सलाःता, हनाँयग होड़ भगवान बेगर गारबार होड़ माःआने कतावायता।
अबू ईसू मसी सुदा मिनी इदानबुःआ दो, खतनान सहे बेगर खतनातबू दोहोन, हनारे तोनोंगाः मतलोब कोवानेःआ। मनदो मइद कता ननानाः हवे, एटाःकू दुलार घड़ीन अबूराः बिसवास उउदुः लगा इदा।
मनदो अजइतबूता हना उडु-बुडूत नियम ओंगोल बुझावगोड ञवनता, अरू अयूमकेडखन मेरकू लिड़िंगेता, अरू हनन इयाःकू सलाःता, हँकुःआ होड़कू भगवान भलायवाकूता।
तोनोंगीग होड़ नपाय नपाय एचेय लगाय सुदीयता, मनदो हना इया मेरेय एचेयता दो, हाँय कसूरगेतना।
अँनकूराः सोनहेकू बुहाल अमिंगेता हँकुःआ होड़कूराः जीव भगवान नपायगेता। हँकू हना सहरराः हता दुवारतेकू बोलो अवेनता अरू हँकू जीव एमेता हना सींगराः जोःओ जोम लगाकू पवाःता।