2 मनदो दुवारतेय बोलता हाँयग होड़, अनँयग भेड़ाकूरीग सरवाहा हवे।
आहते दोंगेरे बोलता हना जिनिसते होड़ मेरेय मइलाःता, मनदो आहराः बड़राते होड़ मइलाव जुवाःता।”
नपाय सरवाहा ईंग हवे। ईंग ईंगरिकुःआ भेड़ाकूयिंग सुदीता अरू ईंगरिकुःआ भेड़ाकू ईंगकू सुदीता।
हनालगा ईसू हँकू एचेरे अरूय कताया, “अपे ईंगपे अयूम! भेड़ाकू बोल लगा दुवार ईंग हवे।
भेड़ाकूराः गुदड़ीराः दुवार इनिंग हवे अरू तोनोंगीग ईंगते हंडाय बोलता, हाँय बनसाव जुवाःताय। हाँय बेगर बोरते बोल उडुंगगुः घड़ीने सराःता।
हनालगा अपे अँननपेराः जीवपे अगुरागे अरू अपेराः आड़रे इदानकुःआ हँकुःआ होड़कू होँपे तिहाकू। भगवान अनँयग बेटातराः बलंगीतेय किजाकेडकुःआ भगवानराः कलसियारिकुःआ होड़कू नपाय अगुवा होड़कू इयापे तिहाकू।
भगवानराः बड़रा कता होड़कू कतातेरा हना कता अरू कलसियारिकुःआ अगुवा होड़कू आम बोःरेकू खेपातेड मेला भगवान दहिनवातेडमेःआ, हना दहिन अहम एरांगवा।
ने बेटा, ईंग करेत डुगूरे आमिंग अटूतेडमेःआ, जेमहा कलसियाराः बुता मेरिंग चबा अवेगाड हना बुता चबागे लगा अरू ईंग कतावातेडमेःआ हनन इया, जमा सहरकूनराः कलसियारे अगुवा होड़कूम सुनावकू।
दो सलसत एमेयीग भगवान, भेड़ाकूरीग मूक सरवाहा अबूरीग परबू ईसू, सगर सइट दोहोनता हना कता-जमकावतोराः बलंगीते गोएगतो अतेय जियाव रेमकिरिया।
मड़ंग अपे भेड़ाकू इया बेगर सरवाहातेपे दँड़ा हड़ाःआ, मनदो नुँहू अपे अपेरीग सरवाहा अरू तिहादार एचेरेपे कुदा वेगकिया।
दो बिसवासी होड़कूरीग मूक सरवाहा, ईसू मसी कुदा वेग मेला, अपे लगा कहियो ओरो गोसोनेना हना मुरुक मान मरजइतगे इयाःआ इमाने एमेवापेता।
आम ईंगराः खउना तिःईरे सातगोटोंग इपीलकू अरू सोनाराः सातगोटोंग ढिबरीकूनमे ञेलतेरा। हँकुःआ सातगोटोंग इपीलकू सातगोटोंग कलसियारिकुःआ बराहीलकू हवे अरू सातगोटोंग ढिबरीकून सातगोटोंग कलसियाकून हवे।”