39 दो ईसू हँकिन एचेरेय कताया, “दबूबा ञेञेल लगा।” अरू हँकिन हाँय सुदा सेनेकियानखन हाँय करा ततेररेय दोहोना हनाकिन ञेलतेरा। दो हना दिन सिंगाड़यान। हनालगा हँकिन हनाँय सुदाकिन दोहोयान।
दो हँकिन कताया, “नुँहू अयूबगुःतना। हनलगा आम तिसिंग अलिंग सुदाम दोहोन।” दो ईसू हँकिन सुदा दोहोन लगा ओड़ाः पेंदारेय बोलोनेना।
दो ईसू हँकिनाः होड़किन आँयग देह दूर ओतोंग वेगतोय ञेलतेडकिना। दो हाँय हँकिन अगी उलटावनेनखने होंबरेःआ, “अबा चिलाबा चहाःतना?” हनते हँकिन हाँय एचेरेकिन कता कुदातेरा, “ने रबबी, आम करेम डेरनता?” (इबरानी भासीरे रबबीराः मतलोब गुरुजी हवे।)
दो एहुनाराः कताकिन अयूमतेरा अरू ईसूरिकिनाः चेलाकिन बड़ाँवनेना, हँकिन अते मी होड़राः ञाव दोहोना अंदरियास। हाँय सिमोन पतरसरीग बोहोते दोहोना।
दो नतनएल हाँय एचेरेय होंबोरतेरा, “नसरत सहर अते नाःआ इया करा उड़ी होया अवेनता?” दो पिलिपूस हाँय एचेरेय कताया, “सेनेकियानखनमे ञेल।”
समरिया छतररिकुःआ होड़कू ईसू एचेरे वेगवाडखन हँकू सुदा दोहोन लगा हाँय एचेरेकू असेतेरा। अरू ईसू हँकू सुदा बार दिने दोहोनेना।
ईंग इनिंगराः ओंगोल इया एचेय लगा सेरमो देस अते मेरिंग वेगगना। मनदो ईंगे वारकिरिंगा हाँयराः ओंगोल इया बुता पुरावगे लगायिंग वेगकिया।
ञेलपे, ईंग अपेराः इंदरीराः दुवाररे चड़ाँकियानखनिंग टोकोःगोड ञवनता। तोनोंगीग ईंगराः अरो अयूमकेडखन दुवारे गीग, दो ईंग हाँय एचेरे बोलोकियानखन हाँय सुदालिंग जोम ञूयता।