13 मड़ंगरे अपे कसूरते अरू अपेराः बेलूराः नेवनते, बेगर खतनात होड़कू अरू गोएगतो होड़कू इयापे दोहोना। मनदो भगवान अबूराः कसूर बराव एंडाकेडखन, मसी सुदाय जियाव रेमकेडबुःआ।
ईंग बेटा गोएगतो इयाय दोहोना, नुँहू नाँय जियावयनाय, केड़ेनेनाय नुँहूयिंग पवावयान। अरू हँकू रीझ रंगगोडाकू।
मनदो आम बोहोम गोएगतो इयाय दोहोना अरू नुँहू जियावयनाय। हाँय केड़ेनेनाय अरू नुँहूयिंग पवावयना। हनालगा नुँहू अबू बहालरे दोहोन इदा।”
दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “गोएगतो होड़कू अँननकूरिकुःआ गोएगतो होड़कूम तील ओवा। मनदो आम सेनेवाडखन भगवानराः राइज बदीरे होड़कू एचेरेम कता उदुःगे।”
अपात गोएगतो होड़कूय जियाव रेमा, हनन इया बेटात हों हाँय चहाःता हँकुःआ होड़कू जीवे एमेवाकूता।”
भगवानराः सुद बिरुवा जीवे एमेता, मनदो मनुवाकू अते कहिसाः मेर होयाःता। ईंग कतातेरा हना सरवन भगवानराः सुद बिरुवा अगीतेयिंग कतातेरा अरू हनानाः कता अपे लगा जीव एमेयता।”
भगवानराः कागदरे इबराहीम बदीरे ओजाःतो इदा, “ईंग आम मुरुक बगरा जइत होड़कूरीग अपांगिंग बड़ाँवकेडमेःआ।” हनन इया हाँय अबू जमा बिसवासी होड़कूरीग अपांग हवे। अरू हाँय, गोएगतो होड़कूय जियाव रेमकूता अरू बनाड़रा बड़राते तोनोंग मेर दोहोगान अते जमाकूने होनोयागोडता हाँयग भगवान एचेरेय बिसवासकेरा।
अपेराः देह दगलीकून बेलूर ओंगोल इया कसूरगे लगा अहापे एमेय। अपे कसूरते गोएगतो इयापे दोहोना, मनदो नुँहू अपे नँवा जीवपे पवावकिया। हनालागा अपेराः देह दगलीकून नपाय बुता बुता लगा भगवान एचेरेपे जिमागोड।
भगवानराः बिरुवा, ईसू मसी गोएगतो होड़कू अतेय जियाव रेमकिरिया। अरू हनाँयग सुद बिरुवा अपे जीवरे होंय दोहोनता। भगवान ईसू मसी गोएगतो होड़कू अतेय जियाव रेमकिरिया। हनन इया हाँय हनाँयग सुद बिरुवाते अपेराः गुजुः इयाःआ देहकूने जियाव रेमता।
हँकुःआ होड़कू ईंग कतावाकूता, ने बोको होड़कू, अपे तोनोंगाः बिहानपे वेरतान दो, हना जांग हास पेंदारे सेयाकेडखन मेर ओमोनगुःता जा?
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा, “भगवान मड़ंगीग मनुवा आदम एचेरे साँसे ओंगगोतेड अरू हाँय जीयत होड़े बड़ाँवनेना,” मनदो टुटीग आदम ईसू हवे अरू हाँय जीवे एमे कुदावाबूता।
अरू हनाँय अले नँवा कता-जमकावतोराः सेवकिया जुकूरे बड़ाँवगोतेडलेःआ। नाःआ नँवा कता-जमकावतो ओजाःतो नियामकूनते कोवानेःआ, मनदो सुद बिरुवाते इदा। ओजाःतो नियमकून मेरबू मनाःतान अते गुजुःराः डंडबू पवाःता, मनदो सुद बिरुवाते जीवबू पवाःता।
भगवान चउंदीसरिकुःआ होड़कू ईसू मसीते अनँयग सुदाय हेल-मेलकूतना। हनालगा हाँय हँकूराः कसूर मेरेय ओंगोल दोहोगेतना। अरू हाँय हनानाः हेल-मेलराः सरवन अलेय जिमावारा।
अपे गारबार अरू कसूरते गोएगतोपे दोहोन मेला भगवान जियावतेडपेःआ।
अपेराः जनम एहूदा जइतरे मेर होयागान अते, अपे बेगर एहूदाकू हवे। नाःआ कता अपे अहापे लिड़िंगे। होड़कूराः तिःईते खतनात होड़कू, अपे बेगर खतनात होड़कू हवे, माःआनकू कतावातेडपेःआ।
अरू मरसलरे जमा जिनिसकून नपायतेबू ञेलता। हनालागा नाःआ इयाबू कतायता, “ने अपीगतो होड़कू, बेरेडपे! अरू गोएगतो अतेपे जियाव रिमुः, दो मसी अपेराः जीवरे मरसले एमेवापेता।”
अरू अपे बतिसमापे गोःतेड मेला, अपे हों मसी सुदापे तीलयना। अरू भगवान अनँयग जंगरते, ईसू मसी गोएगतो होड़कू अतेय जियाव रेमतिरिया माःआनपे बिसवासगेतना। दो नँवा लूर-नेवनते, मसी सुदा अपे होँपे जियाव रेमकिया।
मनदो अनँयग बहालगुः लगा एकलाय ओंगोल ञवनता हाँयग रंडियाहीन जीयात इदानीग हों गोनेगतो इदानिया।
जेहो सकालाः इदा हना जमाकून लगा जीवे एमेयता हाँयग भगवान अरू पुंतियूस पिलातूस मड़ंगरे सताय बदीरे नपायतेय कबुलावनेना हाँयग ईसू, हँकिन मड़ंगरे
हनालगा अबू मसीराः बदीरे रिता-रिता चेडतो अते अनउरबू बुधियाड़ इदीन। अबू गोएगतो इया बेलूर बुताकून अते जीव कुदा बदीरे अरू भगवान एचेरे बिसवासगे बदीरे,
मसी, सगर सइट जीयत दोहोनता हाँयग सुद बिरुवाते, भगवान मड़ंगरे बेगर गारबारते बलिदानगुः लगा अनँयग आँयगे जिमायान। दो अबूराः ओंगोल गोएगतो इयाःआ बुताकून अते अबू जीयत भगवानबू सेवा अवे लगा हाँयराः बलंगी चिला लगा अरू मेर सुदकेःबुःआ?
हनन इया तोनोंगीग होड़ कतायता, ईंग बिसवासगेयतना। मनदो बिसवास इया नपाय बुता मेरेय बुतायता दो, हाँयराः बिसवास गोएगतो इया इदा।
आम बोको होड़ इदानमेःआ। आम मेरेम सुदीयता जा, बेगर बुताते दोहोनता हना बिसवास बेगर लूर दोहोनता।
बेगर हनसाते देह गोएगतो दोहोनता अरू हनन इया बेगर नपाय बुताराः बिसवास सदाःआ दोहोनता।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू इया होड़कू, ईसूराः ञावते अपेराः कसूर भगवान बराव एंडाकेरा। ननानाः लगा ईंग अपे लगायिंग ओजाःगेतना।