1 ने अजी बोपोहकूतिंग, अपे नपायतेपे सुदीयतना, तोनोंगीग इनिग होड़ रइतरे वेगता हना इया होड़कू बेगर ओंगोलतेकू दोहोनतान मेला परबू ईसू चउंदीसरेय कुदा वेगता।
हनते ईसू जइतून पहाड़रेय दुड़ुःकुःआ। हनमेला हाँयरिकुःआ चेलाकू हाँय एचेरे एकला सेनेवाडखनकू होंबोरतिरिया, “ने गुरुजी आम उदुःवालेमे, नाःआ कता तुमिस होयाःता? आमराः कुदा वेग अरू चउंदीस टुटीगगुःराः चिनहा करा इया दोहोनता?”
“मनदो हना दिन सहे बेला तोनोंगीग होड़ मेरकू सुसुदीता। सेरमोरिकुःआ बराहीलकू अरू बेटात हों मेरकू सुदीयतना, मनदो अपांग भनगवान एकला नाःआय सुसुदीतना।
दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपांग भगवान अनँयगराः हातपात इयाय तोल दोहोकेरा हना बेला बदीरे अपे सुदीगे लगा कोवानेःआ।
भगवानरिकुःआ सुद होड़कू लगा बिहिरी उतराव बदीरे अपे एचेरे ईंग ओओजाः लगा कोवानेःआ।
हनालगा नानाः कता घड़ीन अपे कता बहाल होड़ेंगगोड ञवनपे।
अरू अलार-दुलार होड़ेंग लगा भनगवान अतेपे चेडकिया। हनालगा अपे अलार-दुलार होड़ेंग बदीरे ईंगके ओओजाः लगा कोवानेःआ।
ईंगरिकुःआ सउंगताकू, भगवान ईसू मसीते अबूय सडावकेरा हना बदीरे ओजाःगे लगा जमा बरानिंग कुरनिसतेरा। मनदो बिसवासी होड़कू एचेरे भगवान मिनी तुरहाय जिमावातेरा हना बिसवासपे संभाड़गे लगा जमा बरानाः कुरनिसगे लगा इदा। अरू नाःआ कता बदीरे अपे लगा ओजाःकेडखन अपे एचे कता बहालपे लगा नुँहूयिंग ओंगोल दोहोकेरा।