21 भगवान अबू लगा नाःआ इयाय हुकुमकेरा, भगवान सुदाय दुलारता हाँयग होड़ एटाः बिसवासी होड़कू हों अलार-दुलारकू लगा इदा।
“अरू अबूरिकुःआ खुटिपरिया होड़कू एचेरे भगवान कतातेरा हना कता अपे मेरपे सुदीयता जा, आमरीग परुसीम अलार-दुलारगेय? अरू अपेरिकुःआ मुदइकूपे हिनइस-बिनइसवा।
दो हाँय कताया, “हाँये सोगावतेरा हनाँय हवे हाँयरीग परुसी।” दो ईसू हाँय एचेरेय कताया, “आम हों हनन उड़ीम एचेय।”
ईंगराः हुकुम ननाः हवे, ईंग अपेयिंग अलार-दुलारता। हनन इया अपे होँपे अलार-दुलार होड़ेंग।
नाःआ मिनीटोंग नियमरे जमा नियमकून पुराव जुवाःता, “अपे अपेरिकुःआ परुसीकू अँननपे इयापे अलार-दुलारकू।”
अबू ईसू मसी सुदा मिनी इदानबुःआ दो, खतनान सहे बेगर खतनातबू दोहोन, हनारे तोनोंगाः मतलोब कोवानेःआ। मनदो मइद कता ननानाः हवे, एटाःकू दुलार घड़ीन अबूराः बिसवास उउदुः लगा इदा।
अरू अलार-दुलार होड़ेंग लगा भनगवान अतेपे चेडकिया। हनालगा अपे अलार-दुलार होड़ेंग बदीरे ईंगके ओओजाः लगा कोवानेःआ।
नाःआ जमाकून एचे घड़ीन, अपे जमाकू सुदा मिनी जीवते, सोगा होड़ेंग घड़ीन अलार-दुलारतेपे दोहोन। अरू अँननपे अपे हुडिंग ओंगोलकियानखन सुधा होड़कूपे बड़ाँः।
भगवानराः कागदरे ओजाःतो इदा, “अपे एटाः होड़कूपे दुलार दो, हँकूराः मुरुक कसूरकूनतेपे कता बनसावकूता।” हनालगा अपे नाःआ मनइद कता इया अँननपे अपे इनिंदरी इंदरीते अलार-दुलार होड़ेंग ञवनपे।
ने ईंगरिकुःआ सउंगताकू, ईंग अपे लगा तोनोंग इयाःआ नँवा नियम मेरिंग ओओजाःतना। मनाड़ंग जूग अते अपे एचेरे इदा अरूपे अयूमकेरा हनानाः सरवन हवे ननानाः नियम।
ननानाः सरवन अपे मड़ंग वरीतेपे अअयूमतना, अँननपे अपे अलार-दुलार होड़ेंग।
अबू अँननबू बिसवासी वपक-बोपोहकू सुदाबू अलार-दुलारतना। नान अते अबू सुदीयता अबू गोएगतो होड़कू इया कोवाबुःआ मनदो अबू ओरो टुटीगनेना हना जीवबू पवावकिया। होड़कू मेरकू अलार-दुलारकूता हँकुःआ होड़कू गोएगतो होड़कू इया इदानकुःआ।
ने ईंगरिकुःआ लइंकू इया होड़कू, अपे बनाड़रा बड़राते एकला अलोपे अलार-दुलारकू, मनदो एटाः होड़कू संघरावाकू घड़ीन सतायते अलार-दुलारकू लगा इदा।
भगवानराः हुकुम ननानाः हवे। भगवानरीग बेटात ईसू मसी एचेरे अबू बिसवासगे लगा इदा। अरू ईसू मसी अबू एचेरेय हुकुमकेरा हनन इया एटाः होड़कू सुदा अलार-दुलारते दोहोन लगा इदा।
ने सउंगताकूतिंग, भगवान अबू मुनुरुके दुलारकेडबुःआ। हननलगा अबू हों अलार-दुलार होड़ेंग लगा इदा।