23 भगवानरीग बेटाते आड-बेकारवायता हाँयग होड़ एचेरे अपात भगवान हों कोवाया अरू भगवानरीग बेटाते मनेवाता हाँय एचेरे अपात भगवान हों इदानिया।
ईंगरीग अपांग भगवान ईंग एचेरे जमाकूने जिमाकेरा। सनातायते अपात अड़ाःकेडखन तोनोंगीग होड़ बेटात मेरेय सुदीयता, अरू बेटात अड़ाःकेडखन तोनोंगीग होड़ अपात मेरेय सुदीयता। भगवान सुसुदी लगा बेटात सुनावकूता, हँकुःआ होड़कू एकला भगवानकू सुदी अवेता।
भगवान एचेरे ईसू अरजी चबाकेडखन हँकुःआ चेलाकू एचेरेय कताया, “ईंग अपांग ईंग एचेरे जमालेःआए जिमागोतेरा। अपात एकला सुदीयतना बेटात इये हवे अरू अपात इये हवे हना दो बेनेटात एकला सुदीयतना। अरू बेटात उदुःवाकू लगाय चहाःता हँननकुःआ होड़कू होंकू सुदीयता।”
ईंगरीग अपांग अरू ईंग मिनी हवे।”
हँकू ईंग अरू ईंग अपांग मेरकू सुदीयतना। हनालगा हँकू अपे एचेरे नाःआ इयाकू एचेयता।
मिनीटोंग सताय भगवान अनम इदानमेःआ। दो आम अरू आम वारकिरिया हाँयग ईसू मसी, अलंग बना होड़कू सुदीलंगता, हनानाः हमा ओरो टुटीगनेना हना जीव।
नाःआते होड़कू अपातकू मान मरजइतता हनन इया बेटात होंकू मान मरजइतता। अरू बेटात मेरेय मान मरजइतगेयता हाँयग होड़, बेटाते वारकेरा हाँयग अपात हों मेरेय मान मरजइतगेयता।”
हनते हँकू ईसू एचेरेकू होंबोरतेड, “आम अपांग करे इदानिया?” दो ईसू हँकू एचेरेय कतातेरा, “अपे ईंग मेरपे सुदींगतना, अरू ईंग अपांग हों मेरपे सुदीयतान। ईंगपे सुदीकेः दो ईंग अपांग होँपे सुदीकेःआ।”
दो लबरा कता होड़ इये हवे? ईसू, मसी ना लवे माःआने कतायता हनाँयग होड़ हवे लबरा कता होड़। अपांग भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मेरकू मनेवाःकिनता हनाँय मसी मुदइ होड़ हवे।
तोनोंगीग होड़ एटाःकू एचेरेय कतायता, ईसू भगवानरीग बेटात हवे, माःआन दो हाँय जीवरे भगवान दोहोनता अरू हाँय हों भगवान सुदाय मिनी जुवाःता।
ईसू मसी नाःआ चउंदीसरे होड़कूराः सुरइत मुरइतरेय वेगकिया, माःआने कतायता हनाँयग होड़ भगवानरीग होड़ हवे अरू नानाः कतातेपे सुदी अवेयता हाँय एचेरे भगवानराः सुद बिरुवा इदा।
ईसू, मसी हवे माःआने बिसवासगेयता हाँयग होड़ भगवानरीग लँइग हवे। अरू हाँयरीग अपात सुदाय अलार-दुलारता हाँय आँयग अपातरिकुःआ लइंकू होंय अलार-दुलारकूता।
अबू नाःआ हों सुदीयतनाबू भगवानरीग बेटात चउंदीसरेय वेगकिया अरू हाँय अबू सताय भगवाने एचे सुदीगोतेडबुःआ। अबू हनाँयग सताय भगवान अरू आँयग बेटात ईसू मसी सुदाबू मिनीयना। हनाँय हवे सताय भगवान अरू हाँय अबू लगा ओरो टुटीगनेना हना जीवे एमेयता।