29 یَهودی هما اِنت که په دل یَهودی ببیت و راستێن سُنّت دلئے تها بیت، چه هُدائے روها بیت، چه نِبشتگێن لبزا نبیت. چُشێن مردما چه اِنسانا ستا نرسیت، چه هُدایا رسیت.
بله نون ما چه شَریَتا آزات بوتگێن، چه هما چیزّا مُرتگێن که پێسرا مارا پابَندی کرتگاَت، تانکه چه روهئے نۆکێن راها هُدائے هِزمتا بکنێن، چه شَریَتئے نِبشتهانی کوَهنێن راها نه.
چێا که سُنّت بوتگێن ما اێن. اے ما اێن که هُدایا چه آییئے پاکێن روهئے برکتا پرستشَ کنێن. په ما پَهر و شانے که گۆن ایسّا مَسیها هئوار اێن و مارا چه وتی جِسما، بزان چه دنیایی چیزّان اُمێتے نێست،
وشّێن مِستاگئے جارا پمێشکا جنَگا اێن که هُدایا مارا چَکّاستگ و دیستگی که ما اے کارئے لاهک اێن. ما مردمانی وشّ کنگئے جُهدا نهاێن، هُدائے وشّ کنگئے جُهدا اێن، هما هُدا که مئے دلانَ چکّاسیت.