زَبور 57:4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁴ منی اَرواه شێرانی نیاما اِنت، آس بُن دئیۆکانی نیاما وپسان، هما مردمانی نیاما که دنتانِش تیر و نئیزه اَنت و زبانِش تێزێن زَهم.

زَبور 57:4 Σταυροειδείς Αναφορές

زَبور 10:9

شێرئے پئیما وتی کمینا ودارَ کنت، ودارَ کنت و نِزۆر و ناتوانان وتی پنجگا کاریت، پنجگا کاریت و داما دئورَ دنت.

زَبور 35:17

او هُداوند! تان کدێنَ نندئے و چارئے؟ منی اَرواها چه آیانی سِتما برَکّێن، منی یکّێن زِندا چه شێرانی دپا.

زَبور 43:3

وتی رُژن و راستیا راه دئے، تانکه منی رهشۆن ببنت و منا پاکێن کۆها و تئیی بارگاها بیارنت.

زَبور 52:2

او پرێبکار! تئیی زبان، تباهی و بربادیئے پندلانَ سازیت، اَلماسێن تێگێئے پئیما.

زَبور 55:21

زبانی چۆ ٹێلا چرپ اَت بله دلی جنگیگ، دپئے هبری چه رۆگنا نرمتر، بله کَشّتگێن زَهم اتنت.

زَبور 58:6

او هُدا! اِشانی دنتانان مان دپا پرۆش. هُداوندا! اے ورناێن شێرانی نێشێن دنتانان چه بُنا در کن.

زَبور 59:7

بچار که چه دپا چے درَ کننت، زَهمِش دپا اِنت، گوَشنت: ”کَسّ اِشکنگا نه‌اِنت.“

زَبور 64:3

چیا که وتی زبانا زهمانی پئیما تێزَ کننت و وتی تهلێن هبران تیرئے پئیما کارَ بندنت

آکوب 3:6

زبان هم یکّ اَنچێن آسے که مئے جسم و جانئے رگ و بندانی تها سِلّیانی دنیاے. مردما پَهک سِلّ و آلودگَ کنت و آییئے درُستیگێن زِندا آسَ جنت. زبان وت آسے که چه دۆزهئے آسا رۆک بوتگ.

اِلهام 19:15

چه اسپ‌سوارئے دپا تێزێن زهمے در آیگا اِنت تانکه گۆن اِشیا کئومان بجنت و گۆن آسنێن اَساێا آیانی سرا هُکمرانی بکنت. آ، پُرواکێن هُدائے گَزب و هِژمئے شَرابکَشّی هئوزا لَگَت دئیگا اِنت.