2 په سَرجمی منا چه مئیارباریان بشۆد و چه گناهانُن پاک کن!
کئے اِنت آ که وتی رَدیان بزانت و سرپد ببیت؟ منا چه وتی نزانتگێن گناهان پاک و سَلّه کن.
گۆن زوپائے لمبان پاکُن کن که پاکیزگَ بان، منا بشۆد که چه برپا اسپێتترَ بان.
شَمونپِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! اگن اے گپّ اِنت، گڑا تهنا منی پادان نه، منی سر و دستان هم بشۆد.“
نون چێا مهتل ائے؟ پاد آ، ایسّائے ناما بگر، پاکشۆدی بکن که چه وتی گناه و مئیاران پاک و پَلگار ببئے.‘
من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگاَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگاَنت.