اگن کَسے اے بێوپا و رَدکارێن اَهد و زمانگا چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، وهدے هُدائے پاکێن پرێشتگانی همراهیا گۆن پتئے مزنێن شان و مڑاها پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.“
وهدے یَهودیان پولُسئے هبر نمَنِّتنت و آاِش بَد و رَد گوَشت، پولُسا وتی گوَرئے کباه در کرت و آ شهرئے دَنز آیانی دێما چَنڈتنت و گوَشتی: ”من وتی کار کرتگ. نون شمئے هۆن شمئے وتی گردنا اِنت و من بێمئیار آن. چه اِد و رَند، هُدائے هبرا درکئومانی نیاما شِنگ و تالانَ کنان.“