چێا که هیرودیسا زانتگاَت یَهیا پهرێزکار و پاکێن مردمے و چه آییا تُرستی. پمێشکا گوَشتگاَتی کَسے آییا آزارے مرسێنیت. باز برا، آ چه یَهیائے هبرانی گۆش دارگا نگران و پرێشان بوتگاَت بله اَنگت آییا دۆستَ بوت که یَهیائے هبران بِشکنت.
من هما دمانا په تئیی لۆٹگا وتی کاسِد راه داتنت، تئیی مِنَّت سر و چمّان که تئو آتکئے. نون ما سجّهێن هُدائے دیوانا هۆر نِشتگ و وداریگ اێن تان هُداوندئے آ سجّهێن هبران بِشکنێن که ترا په مئے گوَشگا هُکمی داتگ.“