اگن کَسے اے بێوپا و رَدکارێن اَهد و زمانگا چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، وهدے هُدائے پاکێن پرێشتگانی همراهیا گۆن پتئے مزنێن شان و مڑاها پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.“
هما وهدا، هزاران مردم مُچّ بوت و یکدومیا گوَرمۆش دئیان و لپاشان اَت. ایسّایا پێسرا دێم گۆن مریدان تَرّێنت، وتی گپّ و تْرانی بُنگێج کرت و گوَشتی: ”چه پَریسیانی هُمیرا که ریاکاری و دوتل و دوپۆستیئے هُمیر اِنت، وتا دور بدارێت،
شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.