31 بے گَت و گُمانا، چه همے راها یکّ دینی پێشواے گوَزگا اَت، وهدے اے مردی دیست، وتی راهی تاب دات و گوَست.
منی راستێن نێمگا بچار، کسّ نێست که منی هئیالا ببیت. منا پناه نێست و کسّ منی زِندئے پگرا نهاِنت.
سُبکّی و بےاِزّتیان منی دل پرۆشتگ و در منتگان، رهمئے ودارا اتان و دستا نکپت، گَموارێئے شۆهازا اتان و نرَسِت.
آییئے پَسّئوا، ایسّایا چُش گوَشت: ”یَهودی مردے چه اورشَلیما دێم په اَریهائے شهرا رئوگا اَت. راها، دُزّان گپت و آییئے مال و مَڈّی پُلِت و آییئے گوَرئے پُچّ و پۆشاک کَشِّتنت، آییئے جند جت، لَٹّ و کُٹّ و نێمزَدگ کرت و راهئے سرا دئور دات و شتنت.
همے ڈئولا، مزنێن پرستشگاهئے هِزمتکارے هم چه همے راها گوَزگا اَت، وهدے آ مردی دیست گوَست و شت.