65 چه اے هبرا، همساهگان تُرس دلا کپت و یَهودیَهئے دَمگئے کۆهستگانی سجّهێن مردمان اے بارئوا هبرَ کرت.
بادشاه هیرودیسئے اَهد و باریگا، وهدے ایسّا یَهودیَهئے دَمگئے شهر بئیتلَهِما پێدا بوتگاَت، گڑا چه رۆدراتکا لهتێن نجومی اورشَلیمئے شهرا آتک.
هما رۆچان، مَریم اِشتاپیا راه گپت و یَهودیَهئے کۆهستانی هَند و دَمگئے شهرێا شت.
آ مردمان که شپانکانی هبر اِشکت، هئیران و هَبَکّه منتنت.
چه اے کارئے گِندگا، اۆدئے نِشتگێن مردم هئیران و هَبَکّه بوتنت، هُدااِش سَتا کرت و ساڑات و په تُرسے گوَشتِش: ”مرۆچی ما چۆنێن بَه مانگێن کار دیستگ!“
سجّهێنانی دلا تُرسے نِشت و هُدایا سِپَت و سَنا کنان، گوَشتِش: ”مئے کِرّا مزنێن نبیے ودی بوتگ“ و ”هُدا وتی کئومئے کُمکّ کنگا آتکگ.“
چه اے هالئے اِشکنگا، اِپێسُسئے شهرئے سجّهێن مردمان، یَهودی و یونانی دوێنان، باز تُرست و هُداوندێن ایسّائے نامِش ستا و سنا کرت.
سجّهێنانی دلا بیمّ و تُرسے نِشت و چه کاسِدان مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی زاهر و پَدّرَ بوت.
چه اے هبرانی اِشکنگا، سجّهێن باوَرمند و آ دگه مردمانی نیاما مزنێن تُرس و بیمّے کپت.
وهدے هَنّانیایا اے هبر اِشکتنت، زمینا کپت و ساهی دات. هرکَسا که اے هبر اِشکت، آییئے دلا بلاهێن تُرسے نِشت.
بله سئے و نێم رۆچا رند، چه هُدائے نێمگا زِندئے روه اِشانی جۆنا پِر ترّت و اے وتی پادانی سرا اۆشتاتنت. هرکَسا که دیستنت، مزنێن تُرسے آییئے جانا کپت.