11 گوَشتی: ”هما مرد که نامی ایسّا اِنت، آییا گِل ترّ کرت، منی چمّان پِر مُشت و گوَشتی که شیلواهئے هئوزا برئو و چمّان بشۆد. من شتان و چمّ شُشتنت و نون گِندگا آن.“
گُمانَ کنێت هما هژدهێن مردم که سیلوهائے بُرج آیانی سرا کپت و مُرتنت، چه اورشَلیمئے آ دگه سجّهێن مردمان رَدکارتر اَتنت؟
جُستِش کرت: ”گڑا تئیی چمّ چۆن رُژنا بوتنت؟“
گوَشتِش: ”آ مرد کجا اِنت؟“ گوَشتی: ”منَ نزانان.“
پَسّئوی دات: ”من پێسرا گۆن شما گوَشت، شما گۆش نداشت، پَرچا لۆٹێت پدا بِشکنێت؟ زانا، شما هم لۆٹێت آییئے مُرید ببێت؟“