ایسّایا چه آیان جُست کرت: ”شما هُدائے پاکێن کتابان نئوانتگ: آ سِنگ که بانبَندێن اُستایان پسُند نکرت و نزُرت هما سِنگ، بُنهِشت بوت. اے هُداوندئے کار اِنت و مئے چمّان اَجَب اِنت.“
اگن کَسے چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، آ وهدی که گۆن وتیگ و آسمانی پتئیگ و پاکێن پرێشتگانی شان و شئوکتا اے جهانا پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.