2 اِبراهێما چمّ چِست کرتنت، دیستی که سئے مرد منی نزّیکّا اۆشتاتگ. آییا که دیستنت، چه گِدانئے دپا په اِشتاپی آیانی وشّاتکا شت، په اَدب سَری جَهل کرت و
گڑا اِبرام دێم په چێر کپت و هُدایا گۆن آییا گوَشت:
اے سئیێن مرد چه اۆدا پاد آتک و راه گِپتنت. دێم په سُدوما چارتِش. اِبراهێم هم شت گۆن که آیان رهادگ بکنت.
گڑا آ مردان وتی راه تاب دات و دێم په سُدوما شتنت، بله اِبراهێم اَنگت هُداوندئے بارگاها اۆشتۆک اَت.
گوَشتی: ”او منی واجه! منا اِزّت بدئے، چه وتی هِزمتکارا سَر مگوَز و گۆن من بجَلّ.
بێگاها، دوێن پرێشتگ سُدوما سر بوتنت. لوت شهرئے دروازگئے دپا نِشتگاَت. وهدے پرێشتگی دیستنت، پاد آتک و آیانی پێشوازیا شت، په اَدب سَری جَهل کرت و
اِبراهێما پدا آ مُلکئے مردمانی دێما سَر جَهل کرت و
اِبراهێم پاد آتک و آ سرڈگارئے مردم، بزان هیتّیانی دێما په اَدب سَری جَهل کرت.
بێگاهێا، اِساک ڈگارئے سرا گَردگا اَت و هئیالانی تها اَت. چمّی چست کرتنت و دیستی که لهتێن اُشتر پێداک اِنت.
آکوب اێوَک بوت. یکّ مردے آتک و تان بامگواها گۆن آییا بَند مِڑِت.
نون ایسُّپ مُلکئے والی اَت. اے ایسُّپ اَت که مُلکئے سجّهێن مردمانی کرّا گندمی بها کرت. گڑا ایسُّپئے برات آتکنت و آییئے دێما په اَدب سَرِش جَهل کرت.
ایسُّپ که لۆگا آتک، آیان وتی آورتگێن ٹێکی داتنت و ایسُّپئے دێما سَرِش په اَدب جَهل کرت.
آیان پَسّئو دات: ”تئیی هِزمتکار، مئے پت اَنگت هست و سَلامت اِنت.“ آیان ایسُّپئے دێما په اَدب سر جَهل کرت.
وهدے یَهودا و آییئے برات آتکنت، ایسُّپ اَنگت لۆگا اَت. آ ایسُّپئے پادان کَپتنت.
نون ایسُّپا چُکّ چه اِسراییلئے کُٹّا کِنزێنتنت و سَری په ادب جَهل کرت.
هُدائے پَلگارتگێن مردمانی هاجتان پوره کنگا شریکدار ببێت و وتی لۆگئے دروازگا په دَرامدانی مهمانداریا پَچ بکنێت.
بے نُرنڈگا وتی لۆگئے دپا په یکدومیا پَچ بکنێت.