آییا پمێشکا چُش گوَشت که ایسّایا جِنّ هُکم داتگاَت، اے مردا یله بدنت. جِنّا، اے مرد پێسرا هم باز رَندا گپتگاَت، مردمان په زمزیل مُهر بستگاَت و گِر و دار کرتگاَت، بله مردا زمزیل پرۆشتگاَتنت و جِنّا، آ کَشّکان کرتگاَت و گیابانا برتگاَت.
مردم شتنت تان گۆن وتی چمّان اے سرگوَستا بگندنت. ایسّائے کِرّا آتکنت و هما مردِش دیست که جِنّان یله کرتگاَت، ایسّائے پادانی دێما نِشتگ، پُچّ و پۆشاکی گوَرا و په هۆش و سار اِنت. نون تُرسِش دلا نِشت.