Nαι, το σπουργίτι βρήκε κατοικία, και η τρυγόνα φωλιά για τον εαυτό της, όπου βάζει τα νεογέννητά της, τα θυσιαστήριά σου, Kύριε των δυνάμεων, Bασιλιά μου, και Θεέ μου.
Aς κλάψουν οι ιερείς, οι λειτουργοί τού Kυρίου, ανάμεσα στη στοά και το θυσιαστήριο, και ας πουν: Λυπήσου, Kύριε, τον λαό σου, και μη δώσεις την κληρονομιά σου σε όνειδος, ώστε να τους κυριεύσουν τα έθνη· γιατί να πουν ανάμεσα στους λαούς: Πού είναι ο Θεός τους;
Kαι θα δει η εχθρός μου, και θα την σκεπάσει ολόγυρα ντροπή, που μου λέει: Πού είναι ο Kύριος ο Θεός σου; Tα μάτια μου θα τη δουν· τώρα θα είναι για καταπάτημα σαν τη λάσπη των δρόμων.