12 “ஆமென் நங்கள தெய்வாக புகழ்ச்செயும், பெகுமானும், புத்தியும், மதிப்பும், பெலும், நண்ணியும் எந்தெந்தும் உட்டாயிறட்டெ ஆமென்” ஹளி ஹளிரு.
நங்க தெற்று குற்ற கீவத்துள்ளா ஒந்து சந்தர்ப உட்டாகாதிப்பத்தெகும், பிசாசின கையிந்தும் நங்கள காத்தணுக்கு; ராஜெ, அதிகார, மரியாதெ எந்தெந்தும் நிந்து தென்னெயாப்புது; ஆமென்.
ஏனாக ஹளிங்ங, எல்லா அறிவும் தெய்வத கையிந்த பந்துதல்லோ? எல்லதும் தெய்வதகொண்டு தென்னெயல்லோ நெடிவுது? அதுமாத்தறல்ல, எல்லதும் தெய்வாபேக்காயிற்றெ உள்ளுது தென்னெயாப்புது; அதுகொண்டு எல்லா பெகுமானும், எந்தெந்தும் தெய்வாக மாத்தற உள்ளுதாயிறட்டெ. ஆமென்.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, நிங்க அன்னிய பாஷெயாளெ பிரார்த்தனெ கீவதாப்பங்ங, நிங்களகூடெ பிரார்த்தனெ கீவா பேறெ ஒப்பங்ங எந்த்தெ மனசிலாக்கு? அவங்ங மனசிலாதங்ங தால அதங்ங ஆமென் ஹளி ஹளுவாங்?
இந்த்தல நன்மெ ஒக்க நிங்காக கிட்டத்தெ பேக்காயிற்றெ ஆப்புது நங்க கஷ்டப்பட்டுது; தெய்வத கருணெ கிட்டிப்புது கொண்டு, ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு தெய்வதபற்றி அருது ஜீவோடெ ஏளத்துள்ளா பாக்கிய உள்ளாக்களாயி ஆதீரெ; அந்த்தெ ஆக்களகொண்டு தெய்வாக பெகுமானும் பெருகீதெ.
அதுமாத்தற அல்லாதெ, கிறிஸ்து ஹளிதன கேட்டு நெடிவத்துள்ளா பாக்கிய கிட்டிது ஓர்த்து தெய்வாக நண்ணி ஹளிவா; தெய்வ நம்பிக்கெயாளெ ஒறப்புள்ளாக்களாயி கிறிஸ்தின சொபாவதாளெ வளர்ச்செ உள்ளாக்களாயி இரிவா.
அதுகொண்டு நிங்க ஏன கூட்டகூடிதங்ஙும், ஏன பாடிதங்ஙும், ஏன கீதங்ஙும் கிறிஸ்து தப்பா பெலங்கொண்டு அதனொக்க கீது நங்கள அப்பனாயிப்பா தெய்வாக நண்ணி ஹளிவா.
நா சத்தண்டு ஹோதிங்; எந்நங்ஙும் இத்தோல! நா நித்தியமாயிற்றெ ஜீவிசிண்டித்தீனெ; சத்தா ஆள்க்காறிக ஜீவங் கொடத்தெகும், சத்தாக்க இப்பா சலதமேலெயும் அதிகார உள்ளாவனும் ஆப்புது.
இப்பத்திநாக்கு மூப்பம்மாரும், நாக்கு ஜீவிகளும், “ஆமென், அல்லேலூயா” ஹளி ஹளிட்டு, சிம்மாசனதமேலெ குளுதிப்பா தெய்வத கவுந்நுபித்து கும்முட்டுரு.