24 நின்ன தெருவினாளெ தெய்வ ஜன, பொளிச்சப்பாடிமாரு, அந்த்தெ எல்லாரின சோரெக்கறெயும் உட்டாயித்து; அதுமாத்தறல்ல, பூமியாளெ கொந்தா எல்லா ஜனத சோரெக்கறெயும், நின்னப்படெ உட்டாயித்து” ஹளி ஹளிதாங்.
மாயக்காறாயிப்பா வேதபண்டிதம்மாரே! பரீசம்மாரே! நிங்காக கேடுகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; நிங்க ஹொறெயெகூடி சுண்ண உஜ்ஜிதா கல்லறெத ஹாற உள்ளாக்களாப்புது; அது ஹொறெயெ நோடத்தெ ஒயித்தாயி இத்தங்ஙும் அதன ஒளெயெ சத்தாக்கள எல்லும், அசுத்தியும் தும்பி இக்கொள்ளு.
நிங்க அந்த்தெ கீவுதுகொண்டு, சத்தியநேரு உள்ளாவனாயித்தா ஆபேலிந்த ஹிடுத்து, அம்பலதும், ஹரெக்கெ திம்பதும் நடுவின பீத்து நிங்க கொந்தா, பரகியாவின மங்ங சகரியா வரெட்ட, ஈ பூமியாளெ கொந்து சோரெ சூசிதா எல்லா சத்தியநேரு உள்ளாக்கள கொலெக்குற்றவும் நிங்கள தெலேமேலெ பொக்கு.
பொளிச்சப்பாடிமாராளெ ஏறன தென்னெ, நிங்கள கார்ணம்மாரு உபத்தருசாதெ புட்டித்துரு? சத்தியசந்தனாயிப்பா ஏசு பொப்பத்துள்ளுதனபற்றி, முன்கூட்டி அறிசிதாக்க பொளிச்சப்பாடிமாரினும், ஆக்க கொந்துரு; ஈக நிங்க ஏசின ஒற்றிகொட்டாக்களும், கொலெகீதாக்களும் ஆப்புது.
ஆ யூதம்மாரு தென்னெயாப்புது பொளிச்சப்பாடிமாரா கொந்து, கடெசிக நங்கள எஜமானனாயிப்பா ஏசினும் கொந்தாக்க; ஆக்க நங்களும் உபதரிசி அல்லிந்த ஓடிசிபுட்டுரு; ஆக்க தெய்வாக இஷ்ட இல்லாத்த காரெ கீதண்டு, எல்லா ஜாதிக்காறிகும் சத்துருக்களாயி இப்புது.
ஆக்க சாட்ச்சி ஹளி களிவதாப்பங்ங, பாதாள குளிந்த பொப்பா மிருக ஆக்களகூடெ யுத்தகீது ஜெயிச்சு, ஆக்கள கொந்துடுகு.
தெய்வஜனாதும், பொளிச்சப்பாடிமாரினும் கொந்தா ஜனாக, நீ சோரெத குடிப்பத்தெ கொட்டெ; இது ஆக்காக பற்றிதா சிட்ச்செ தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
நா, அவள கண்டு ஆச்சரியபட்டு ஹோத்து; அவ, தெய்வஜனத சோரெதும், ஏசின நம்பாக்கள சோரெதும் குடுத்து, மத்துஹிடுத்தட்டு இத்தா.
ஏனாக ஹளிங்ங, தன்ன பேசித்தரங்கொண்டு, பூலோகத நாசமாடிதா பேசிக தெய்வ கொட்டா தீர்ப்பு சத்தியமாயிற்றும், நீதியாயிற்றும் உள்ளுதாப்புது; தன்ன கெலசகாறா கொந்தாகண்டு, தெய்வ அவளகையி பகராக மீட்டித்து” ஹளி ஹளிரு.