14 ‘நீ இஷ்டப்பட்டா சாதெனெ ஒக்க நின்ன புட்டு ஹோத்து; நின்ன மினுக்கும், அகங்கார ஒக்க நின்ன புட்டு ஹோத்தல்லோ! இனி ஒப்புரும் அதன காணறல்லோ!’ ஹளி ஹளுரு.
ஏன காம்பத்தெபேக்காயி ஹோதுரு? ஒள்ளெ பெலெகூடிதா உடுப்பு ஹைக்கிப்பாவன காம்பத்தெயோ? ஒள்ளெ சொறாயிற்றெ அலங்கார கீதா உடுப்பு ஹைக்கி சுகமாயிற்றெ இப்பாக்க ராஜ கொட்டாரதாளெ இத்தீரல்லோ!
அம்மங்ங தெய்வ அந்துதென்னெ அவனகூடெ, ‘ஏய் புத்தி இல்லாத்த முட்டாளே! நீ இந்து சந்தெக சத்தண்டுஹோதங்ங நீ சேகரிசி பீத்தா சொத்துமொதுலு ஒக்க ஏறங்ங ஹோயி சேருகு?’ ஹளி கேட்டுத்து.
அதங்ங அப்ரகாமு, மங்ங! நீ பூமியாளெ இத்தா காலதாளெ ஒக்க சுகஆயி ஜீவிசிதெ; எந்நங்ங லாசரு அல்லி இப்பட்ட ஒந்துபாடு கஷ்டத சகிச்சு ஜீவிசிண்டித்தாங்; அதன ஒம்மெ நீ ஓர்த்து நோடு, ஈக அவங் சுகமாயிற்றெ இத்தீனெ, நீ பேதனெ சகிச்சண்டித்தெ;
ஆக்க பேடாத்த காரெ கீவத்தெ ஆசெபட்டுது கொண்டாப்புது, ஆக்காக அந்த்தெ சம்போசிது; அதே ஹாற நங்காக சம்போசத்தெபாடில்லெ ஹளிட்டுள்ளா பாட படிப்பத்தெ ஆப்புது இதொக்க எளிதிப்புது.
அந்த்தெ ஹூலூடி ஜெகளகூடிட்டும் நிங்க ஆசெபட்டா ஒந்நனும் அனுபோசத்தெ ஹோப்புதில்லெ; கொலெ கீதங்கூடி, நிங்காக கிட்டத்தெ ஹோப்புதில்லெ; ஏனகொண்டு ஹளிங்ங, நிங்கள ஆவிசெக பேக்காயி தெய்வதகூடெ நிங்க பிரார்த்தனெ கீவுதில்லெ.
பட்டெயும், வாசனெ சாதெனெயும், தைல, சாம்பிராணி, முந்திரிச்சாறு, எண்ணெ, பெலெகூடிதா மாவு, கோதம்பு, ஆடு, காலி, குதிரெ, குதிரெவண்டி, அடிமெ கெலசகாரு, ஈ வகெ ஒந்நனும் பொடுசத்தெ இனி ஆளில்லல்லோ!
இந்த்தல சாதெனெ எல்லதனகொண்டும் அவளகூடெ கச்சோடகீது, ஹண சம்பாரிசிதா எல்லாரும் அவாக பந்தா கஷ்டத கண்டு, தூர நிந்தட்டு ஹாடிஅளுரு.