4 சங்கடபட்டு ஜீவிசிண்டிப்பாக்கள தெய்வ அனிகிருசுகு; தெய்வ ஆக்கள ஆசுவாச படுசுகு.
அதங்ங அப்ரகாமு, மங்ங! நீ பூமியாளெ இத்தா காலதாளெ ஒக்க சுகஆயி ஜீவிசிதெ; எந்நங்ங லாசரு அல்லி இப்பட்ட ஒந்துபாடு கஷ்டத சகிச்சு ஜீவிசிண்டித்தாங்; அதன ஒம்மெ நீ ஓர்த்து நோடு, ஈக அவங் சுகமாயிற்றெ இத்தீனெ, நீ பேதனெ சகிச்சண்டித்தெ;
ஹொட்டெஹசியோடெ இப்பா ஜனங்ஙளே! தெய்வ நிங்களஒக்க அனிகிருசுகு; இஞ்ஞி நிங்க ஹொட்டெதும்ப திந்தாக்கள ஹாற ஆப்புரு; அத்தண்டிப்பா ஜனங்ஙளே! தெய்வ நிங்கள எல்லாரினும் அனிகிருசுகு; அம்மங்ங நிங்க சந்தோஷ உள்ளாக்களாயிற்றெ ஜீவுசுரு.
ஈக திந்து குடிப்புதனாளே திருப்தியாயி இப்பா நிங்காகும் கஷ்டகால ஆப்புது! இஞ்ஞி நிங்க ஹட்டிணி இப்பத்தெ ஹோதீரெ; ஈக லோக காரெயாளெ சந்தோஷமாயிற்றெ இப்பா நிங்காக கஷ்டகால ஆப்புது! இஞ்ஞி நிங்க சங்கடபட்டு அளுரு.
எந்தட்டு அவ ஏசின ஹிந்தாக காலுபக்க நிந்தட்டு அத்தண்டித்தா. அம்மங்ங ஏசு காலு மடக்கி குளுதித்துது கொண்டு, தன்ன காலாமேலெ அவள கண்ணீரு பூளிசி நெந்த்திதா எந்தட்டு அவ, தன்ன தெலெமுடியாளெ ஏசின காலு தொடத்து முத்த ஹைக்கிட்டு, வாசனெ உள்ளா ஆ தைலத காலிக தேத்தண்டித்தா.
அம்மங்ங ஏசு அவளகூடெ, நீ தெய்வதமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துதுகொண்டு, நினங்ங ரெட்ச்செ கிடுத்து; நீ சமாதானமாயிற்றெ ஹோயிக ஹளி ஹளிதாங்.
தெய்வத நம்பி, கஷ்ட பந்நங்கூடி அதனொக்க சகிச்சு பொருமெயாயிற்றெ ஜீவுசாவாங் பாக்கியசாலி ஆப்புது; எந்த்தெ ஹளிங்ங, நன்ன சினேகிசா எல்லாரிகும் நா ஒள்ளெ ஜீவித கொடுவிங் ஹளி தெய்வ ஒறப்பாயிற்றெ வாக்கு ஹளி ஹடதெயல்லோ?
ஆக்கள கண்ணீரு ஒக்க, தெய்வ தொடத்து மாற்றுகு; இனி ஆக்கள எடநடுவு மரண உட்டாக; துக்க உட்டாக; அளுமொறெயும் உட்டாக; சங்கடம் உட்டாக; பண்டத்துது ஒக்க மாறி ஹோயுடுத்து” ஹளி ஹளித்து.