3 அம்மங்ங செயித்தானு ஏசின பரீஷண கீவத்தெபேக்காயி, “நீ தெய்வத மங்ஙனாயித்தங்ங இல்லிப்பா கல்லு ஒக்க திம்பத்துள்ளா தொட்டி ஆட்டெ ஹளி ஹளு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங சிஷ்யம்மாரு எல்லாரும் “நேராயிற்றும் நீ தெய்வத மங்ஙதென்னெ ஆப்புது” ஹளி ஹளிட்டு ஏசின கும்முட்டுரு.
அதங்ங சீமோன்பேதுரு, “நீ ஜீவோடிப்பா தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்து தென்னெ” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்நங்ங ஏசு ஒந்தும் ஹளிபில்லெ; அம்மங்ங தொட்டபூஜாரி ஏசினகூடெ, “நீ தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்து தென்னெயோ? ஜீவனுள்ள தெய்வதமேலெ நீ சத்தியகீது நங்களகூடெ ஹளு” ஹளி கேட்டாங்.
அம்மங்ங ஆகாசந்த ஒந்து ஒச்செ உட்டாத்து; அதனாளெ, “இவங் சினேக உள்ளா நன்ன மங்ஙனாப்புது, இவன நனங்ங ஒள்ளெ இஷ்ட ஆப்புது” ஹளி ஹளித்து.
தெய்வத மங்ங ஏசு கிறிஸ்தின ஒள்ளெவர்த்தமானத தொடக்க ஏன ஹளிங்ங,
பேயி ஹிடுத்தாக்க ஒக்க ஏசின காமங்ங தன்ன காலிக பித்தட்டு; நீ தெய்வத மங்ஙனாப்புதல்லோ! ஹளி ஆர்த்துரு.
எந்தட்டு, “ஏசுவே! நீ சொர்க்காளெ இப்பா தொட்ட தெய்வத மங்ஙனல்லோ? நன்ன ஏன கீவத்தெ ஹோப்புது? நீ தெய்வத ஓர்த்து, நன்ன பேதெனெ படுசுவாடா!” ஹளி, ஒச்செகாட்டி ஆர்த்தாங்; ஏனாக ஹளிங்ங, ஏசு அவனகூடெ, “பிறித்திகெட்ட பிசாசே! ஈ மனுஷன புட்டு ஹொறெயெ கடது ஹோ!” ஹளி நேரத்தே ஹளித்தாங்.
அதங்ங தூதங் அவளகூடெ, “பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு நின்னமேலெ பொக்கு; எல்லதனகாட்டிலும் தொட்டாவனாயிப்பா தெய்வ தன்ன சக்தி நினங்ங தக்கு; ஆ சக்திகொண்டு நீ ஒந்து கெண்டுமைத்தித ஹெறுவெ; ஆ மைத்தி தெய்வாகபேக்காயி பேறெ, மாற்றி பீத்தா மைத்தியாப்புது; அதுகொண்டு, இது தெய்வத மங்ஙனாப்புது ஹளி எல்லாரும் ஹளுரு.
அம்மங்ங ஆக்க எல்லாரும் “அந்த்தெ ஆதங்ங நீ தெய்வத மங்ஙனோ?” ஹளி கேட்டுரு; அதங்ங ஏசு “நிங்க ஹளிதா ஹாற, அது நா தென்னெயாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங செயித்தானு ஏசினகூடெ, “நீ தெய்வத மங்ஙனாயித்தங்ங ஈ கல்லின தொட்டி ஆப்பத்தெ ஹளு” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங ஆக்களாளெ கொறே ஆள்க்காறாமேலெ ஹிடுத்தித்தா பேயி ஒக்க, “நீ தெய்வத மங்ஙதென்னெயாப்புது” ஹளி ஆர்த்துகூக்கிண்டு ஆக்களபுட்டு ஹோயுடுத்து; ஆ பேயி ஒக்க, இவங் தெய்வ ஹளாயிச்சா ரெட்ச்சகனாப்புது ஹளி அருதித்துதுகொண்டு, ஏசு அவேத கூட்டகூடத்தெ புடாதெ படக்கி ஓடிசிதாங்.
அம்மங்ங செயித்தானு, ஏசின எருசலேமிக கூட்டிண்டுஹோயிட்டு, அம்பலத கோபுரதமேலெ நிருத்திட்டு, “நீ தெய்வத மங்ஙனாயித்தங்ங இல்லிந்த கீளேக சாடு!
அதே ஹாற தென்னெ நா கண்டுதுகொண்டாப்புது, அவங்தென்னெ தெய்வத மங்ங ஹளி நிங்களகூடெ சாட்ச்சி ஹளுது” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங நாத்தான்வேலு, “குரூ! நீ தெய்வத மங்ங! நீ இஸ்ரேலின ராஜாவாப்புது!” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு தென்னெ ஆப்புது தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்து ஹளிட்டுள்ளுதன நிங்க நம்பத்தெகும், நம்பிட்டு அவனகொண்டு நிங்காக ஜீவித உட்டாப்பத்தெகும் ஆப்புது இதொக்க எளிதிப்புது.
யூதம்மாரு அவன பிரார்த்தனெ மெனெந்த ஹொறெயெ ஹிடுத்து தள்ளிதன ஏசு அருதாங்; எந்தட்டு அவன காம்பதாப்பங்ங, “மனுஷனாயி பந்நாவனமேலெ நினங்ங நம்பிக்கெ உட்டோ?” ஹளி கேட்டாங்.
சவுலு தாமசாதெ யூத பிரார்த்தனெ மெனேக ஹோயி, ஏசு தென்னெயாப்புது தெய்வத மங்ங ஹளி, பிரசங்ங கீவத்தெகூடிதாங்.
ஏனாக ஹளிங்ங, அந்த்தெ ஜீவுசத்தெ ஆப்புது தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசுக்கிறிஸ்து நங்காக ஹளிதந்திப்புது; அதுமாத்தற அல்ல, கீவத்தெ இஷ்டில்லாத்த ஒந்து காரெத ஏசு கீயக்கெ ஹளி ஹளுதில்லெ; அந்த்தெ தென்னெயாப்புது நானும், சில்வானு, திமோத்தியும்கூடி, தெய்வகாரெபற்றி நிங்களகூடெ ஹளிப்புது.
அதுகொண்டு இனி நா அல்ல ஜீவிசிண்டிப்புது, கிறிஸ்து ஆப்புது நன்ன ஒளெயெ ஜீவிசிண்டிப்புது; இஞ்ஞி நா ஜீவுசா காலதாளெ ஒக்க நன்ன சினேகிசி, நனங்ஙபேக்காயி ஜீவதந்தா தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்தின நம்பிண்டு தென்னெயாப்புது ஜீவுசுது.
ஏனாக ஹளிங்ங, ஈ கஷ்டங்கொண்டு செயித்தானு நிங்கள பரீஷணதாளெ குடிக்கிபுட்டுட்டனோ ஹளியும், நங்கள கெலசஒக்க பொருதெ ஆயிண்டுஹோத்தோ ஹளியும், நிங்கள நம்பிக்கெத அறிவத்தெ பேக்காயும் ஆப்புது திமோத்தித நிங்களப்படெ ஹளாயிச்சுபுடுது.
நிங்களாளெ ஒப்புரும் காம சிந்தெ உள்ளாக்களாயிற்றெ நெடிவாட; தெய்வாக அஞ்சிக்கெ இல்லாத்த ஏசாவின ஹாற நெடிவாட, ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; அவங் ஒந்து நேர தீனிக பேக்காயி தெலெக்குட்டி மங்ங ஹளிட்டுள்ளா அவகாசத நஷ்டப்படிசிதாவனாப்புது.
அதுகொண்டு, நங்காக பேக்காயி ஒந்து தொட்டபூஜாரி இத்தீனெ; அவங் சொர்க்காளெ இப்பா தெய்வதப்படெ ஹத்தி ஹோதாவானாப்புது; அவங் தென்னெயாப்புது தெய்வத மங்ஙனாயிப்பா ஏசு; அதுகொண்டு, நங்க ஹளிநெடிவா நம்பிக்கெயாளெ ஒறெச்சு நிந்நம்மு.
இவன அப்பாங் ஏற, அவ்வெ ஏற, எல்லி ஹுட்டிது, எந்த சத்துது ஹளிட்டுள்ளா பாரம்பரி சரித்திர ஒந்தும் கொத்தில்லெ; எந்நங்ங, இவங் தெய்வத மங்ஙங்ங சமமாயிற்றெ எந்தெந்துமாயிற்றெ உள்ளா பூஜாரியாயிற்றெ இத்தீனெ.
எந்நங்ங தெய்வ நேமத மீறி தெற்று குற்ற கீவா எல்லாரும் செயித்தானின ஹிடியாளெ உள்ளாக்களாப்புது; எந்த்தெ ஹளிங்ங, பண்டிந்தே தெய்வ நேமத மீறி தெற்று குற்ற கீவாவாங் பிசாசு தென்னெயாப்புது; ஆ பிசாசின பிறவர்த்தித ஒந்தும் இல்லாதெ மாடத்தெ பேக்காயாப்புது தெய்வத மங்ங ஈ லோகாக மனுஷனாயிற்றெ பந்துது.
நினங்ங பொப்பத்துள்ளா கஷ்டத பிஜாரிசி நீ அஞ்சுவாட; நின்னகூடெ இப்பா செலாக்கள பரீஷண கீவத்தெபேக்காயி, செயித்தானு ஆக்கள ஜெயிலாளெ ஹிடுத்து ஹவுக்குவாங்; ஹத்துஜின நீ கஷ்டப்படுவெ; எந்நங்ஙும், நீ சாயிவட்ட நம்பிக்கெ உள்ளாவனாயி இரு; அம்மங்ங, ஜீவகிரீடத ஹாற உள்ளா ஜீவித நினங்ங தப்பிங்.