51 தெய்வ, தன்ன சக்திகொண்டு தொட்ட காரெ கீதுத்து; மனசினாளெ அகங்கார உள்ளாக்கள அலெஞ்ஞு திரிவத்தெ மாடித்து.
அந்த்தெ இப்பங்ங ஆக்க, தெய்வ எப்பேர்பட்டாவாங் ஹளி அருதட்டும், தெய்வத பெகுமானிசாதெயும், கும்முடாதெயும் நெடெவுதுகொண்டு ஆக்கள மனசு தெய்வத பற்றிட்டுள்ளா உணர்வில்லாதெ இருண்டண்டு ஹோத்து.
ஆ புத்திகொண்டு நங்க, தெய்வத சத்தியாக எதிராயிற்றெ கூட்டகூடாக்கள ஜெயிச்சீனு; லோக பிஜாரதாளெ நெடிவா மனுஷரா கிறிஸ்தின பற்றிட்டுள்ளா சிந்தெயாளெ நெடிவத்தெகும் பளக்கீனு.
அதே ஹாற தென்னெ பாலேகாறே! தொட்டாக்கள அனிசரிசி நெடிவா; அகங்கார காட்டிண்டு நெடிவாக்கள தெய்வ நிசாரமாடுகு; தாழ்மெ காட்டாக்களமேலெ தெய்வ தயவு காட்டுகு; அதுகொண்டு நிங்க தம்மெலெ தம்மெலெ அனிசரிசி தாழ்மெ உள்ளாக்களாயி நெடதணிவா.
அதுகொண்டு, அவாக சிட்ச்செயாயிற்றெ துக்கம், சாவும், பஞ்சம் பொக்கு; இதொக்க ஒந்தேஜினதாளெ சம்போசுகு; அவள கிச்சினாளெ சுட்டுகரிப்புதாயிக்கு; ஏனாக ஹளிங்ங, அவள ஞாயவிதிப்பா எஜமானனாயிப்பா தெய்வ, சக்தி உள்ளாவனாப்புது.