14 ஆ மைத்தி ஹுட்டிதுகொண்டு நிங்காக ஒள்ளெ சிரியும் சந்தோஷம் உட்டாக்கு; நிங்க மாத்தற அல்ல, ஒந்துபாடு ஆள்க்காரு சந்தோஷபடுரு.
தூதங் அவனகூடெ, “சகரியா நீ அஞ்சுவாட! தெய்வ நின்ன பிரார்த்தனெ கேட்டுத்து; நின்ன ஹிண்டுறிக ஒந்து கெண்டுமைத்தி ஹுட்டுகு; ஆ மைத்திக யோவானு ஹளி ஹெசறு பீயி.
அவங் தெய்வத காழ்ச்செயாளெ தொட்ட கெலசகாறனாயி இப்பாங்; அவங் புளிச்ச முந்திரிசாறும், கள்ளும் குடியாத்தாவனாயிப்பாங்; அவங் ஹுட்டிதா காலந்தே பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு அவனகூடெ இத்து, பட்டெநெடத்துகு.
அம்மங்ங அவள சொந்தக்காரு, அயல்காரு எல்லாரும் தெய்வ அவள சகாசித்து ஹளி அருதட்டு, அவளகூடெகூடி சந்தோஷபட்டுரு.