29 மோசேதகூடெ தெய்வ கூட்டகூடித்து ஹளி நங்காக கொத்துட்டு; எந்நங்ங ஈ மனுஷங் எல்லிந்த பந்துது ஹளி நங்காக கொத்தில்லெ” ஹளி ஹளிரு.
எந்நங்ங பரீசம்மாரு இது கேட்டட்டு, “அவங் பேயிகளிக ஒக்க தலவனாயிப்பா பெயல்செபூலினகொண்டு தென்னெயாப்புது பேயித ஓடுசுது” ஹளி ஹளிரு.
“நா தெய்வத அம்பலத இடுத்து ஹைக்கிட்டு, மூறு ஜினாளெ அதன கெட்டுவிங் ஹளி இவங் ஹளிதாங்” ஹளி ஹளிரு.
எந்தட்டு ஆக்க, இவங் ரோமராஜாவிக நிகுதி கொடத்தெ பாடில்லெ ஹளியும், நா தென்னெயாப்புது கிறிஸ்து ஹளா ராஜாவு ஹளி ஹளிண்டும், ஜனங்ஙளா எடநடு கலக உட்டுமாடுதாப்புது ஹளி ஏசினமேலெ குற்ற ஹளத்தெகூடிரு.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, மோசெதகொண்டு தெய்வ நேம கிடுத்து; எந்நங்ங கருணெயும், சத்தியமும் ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு ஆப்புது நங்காக கிட்டிப்புது.
எந்நங்ங கிறிஸ்து பொப்பங்ங, எல்லிந்த பந்நீனெ ஹளிட்டுள்ளுது கொத்துகிட்ட; இவங் எல்லிந்த பந்துது ஹளி நங்க எல்லாரிகும் கொத்துட்டல்லோ?” ஹளி ஹளிரு.
அந்த்தெ ஏசு அம்பலதாளெ உபதேச கீதண்டிப்பங்ங, ஒச்செகாட்டி, “நா ஏற ஹளியும், எல்லிந்த பந்துது ஹளியும் நிங்க எல்லாரிகும் கொத்துட்டு; எந்நங்ங நா நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார பந்துபில்லெ; நன்ன ஹளாயிச்சுது சத்திய உள்ளாவனாப்புது, அது ஏற ஹளி நிங்காக கொத்தில்லெ.
அதங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “நன்னபற்றி நானே கூட்டகூடிதங்ஙும் நா கூட்டகூடுது நேருதென்னெயாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங, நா எல்லிந்த பந்துது ஹளியும், எல்லிக ஹோதீனெ ஹளியும் நனங்ங கொத்துட்டு; எந்நங்ங, நா எல்லிந்த பந்துது ஹளியும் எல்லிக ஹோதீனெ ஹளியும் நிங்காக கொத்தில்லெ.
பரீசம்மாராளெ செலாக்க, “ஒழிவுஜின நேமத கைகொள்ளாத்தாவாங் தெய்வதப்படெந்த பந்நாவனல்ல” ஹளி ஹளிரு; எந்நங்ங பேறெ செலாக்க, “குற்றக்காறனாயிப்பா ஒப்பனகொண்டு இந்த்தல அல்புத ஒக்க எந்த்தெ கீவத்தெபற்றுகு?” ஹளி ஹளிரு; இந்த்தெ ஆக்கள எடேக ஜெகள உட்டாத்து.
ஆக்க குருடனாயித்தா அவன ஹிந்திகும் ஊதட்டு அவனகூடெ, “ஆ மனுஷங் குற்றக்காறனாப்புது ஹளி நங்காக கொத்துட்டு; நீ சத்திய ஹளிட்டு, தெய்வத பெகுமானிசு” ஹளி ஹளிரு.
அதங்ங அவங் ஆக்களகூடெ, “ஆ மனுஷங் நன்ன கண்ணிக காழ்ச்செ தந்தட்டும்கூடி, அவங் எல்லிந்த பந்நாவாங் ஹளி நிங்காக கொத்தில்லாத்துது ஆச்சரியமாயிற்றெ ஹடதெ.
ஜனங்ஙளு, அதுவரெட்ட அவங் கூட்டகூடிதன கேட்டண்டித்துரு; ஹிந்தீடு பெட்டெந்நு, “இந்தலாவன ஜீவோடே பீப்பத்தெ பாடில்லெ; இவன பூமியாளே பீப்பத்தெ பாடில்லெ” ஹளி, ஆர்த்து கூக்கத்தெகூடிரு.
எந்நங்ஙும், தெய்வ புண்ணியதாளெ இந்துவரெட்டும் நா எல்லா சலாளெயும் இப்பா எல்லாரிகும் சாட்ச்சி ஹளிபந்நீனெ.
ஈ மோசேத, ‘நின்ன தலவனாயிற்றும், ஞாயாதிபதியாயிற்றும் நேமிசிதாவாங் ஏற?’ ஹளி கேட்டு, இஸ்ரேல் ஜனங்ஙளு அவன பொறந்தள்ளிரு; எந்நங்ங தெய்வ, அதே மோசேத தென்னெயாப்புது ரெட்ச்சகனாயிற்றும், தலவனாயிற்றும் முள்ளு படிசெயாளெ பீத்து கண்டா தூதனபுடுசு எகிப்திக அயெச்சுது.
பண்டு, தெய்வ நங்கள கார்ணம்மாராகூடெ, பல தவணெ பொளிச்சப்பாடிமாராகொண்டு பல விததாளெ கூட்டகூடிண்டித்து.
எந்நங்ங ஈ, கடெசி காலதாளெ தன்ன மங்ஙனகொண்டும் கூட்டகூடித்து; இதுவரெட்டும் எல்லதங்ஙும் தன்ன மங்ஙன தென்னெ அவகாசியாயிற்றெ மாற்றித்து; தன்ன மங்ஙனகொண்டு காம்பா லோகாதும், கண்ணிக காணாத்த லோகாதும் உட்டுமாடித்து.