31 அம்மங்ங ஆ கூட்டதாளெ இத்தா பலரும் ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு; ஆக்களாளெ செலாக்க “கிறிஸ்து பொப்பதாப்பங்ங இவங் கீதா அல்புதாதகாட்டிலும் கூடுதலு அல்புத கீவுனோ?” ஹளி கூட்டகூடிண்டித்துரு.
ஜனங்ஙளெல்லாரும் ஆச்சரியபட்டு, “தாவீதின மங்ங ஹளுது இவனதென்னெ ஆயிக்கோ?” ஹளி கூட்டகூடிண்டித்துரு.
கல்லுள்ளா சலதாளெ பித்தா பித்திக ஒத்தாக்க, தெய்வ வஜனத கேட்டு சந்தோஷத்தோடெ ஏற்றெத்துரு; எந்நங்ங ஆக்க, கூடுதலு ஆளாயி பேரு எறஙாத்த சிண்ட செடி ஹாற உள்ளாக்களாப்புது; கொறச்சு கால தெய்வத நம்பி ஜீவுசுரு; தெய்வத நம்பி ஜீவுசதாப்பங்ங, ஏதிங்ஙி புத்திமுட்டு பொப்பங்ங, தெய்வதபுட்டு பின்மாறி ஹோயுடுரு.
அம்மங்ங ஏசு கீதுது கண்டட்டு, மரியாளினகூடெ பந்தித்தா யூதம்மாரு பலரும் ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு.
ஏனாக ஹளிங்ங, லாசறின ஹேதினாளெ யூதம்மாரா எடெந்த கொறே ஆள்க்காரு ஆக்களபுட்டு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்தித்துரு.
இந்த்தெ ஒக்க இத்தட்டும், யூத மூப்பம்மாராளெ கொறே ஆள்க்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு; எந்நங்ங பிரார்த்தனெ மெனெந்த ஹொறெயெ மாடியுடுரு ஹளி பரீசம்மாரிக அஞ்சிட்டு ஹொறெயெ ஹளிபில்லெ.
இந்த்தெ ஏசு தன்ன ஆதியத்த அல்புத கீது தன்ன பெகுமானத காட்டிதாங். கலிலாளெ இப்பா கானா பாடதாளெ ஆப்புது ஈ சம்பவ நெடதுது; ஏசின சிஷ்யம்மாரும் தன்னமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு.
அவங் ஒந்துஜின சந்தெக ஏசினப்படெ பந்தட்டு, “ரபீ! நீ தெய்வ ஹளாய்ச்சா குரு ஆப்புது ஹளி நங்காக கொத்துட்டு; எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வ நின்னகூடெ உள்ளுதுகொண்டாப்புது இந்த்தல அல்புதங்ஙளொக்க நின்னகொண்டு கீவத்தெ பற்றுது, அல்லிங்ஙி கீவத்தெபற்ற” ஹளி ஹளிதாங்.
“நா கீதா எல்லா காரெயும் ஒந்து மனுஷங் நன்னகூடெ ஹளிதாங்; மேசியா ஹளாவாங் அவங்தென்னெ ஆயிக்கோ? பந்து நோடிவா!” ஹளி ஹளிதா.
“நா கீதுதன ஒக்க ஒந்து மனுஷங் நன்னகூடெ ஹளிதாங்” ஹளி, சமாரியாக்கார்த்தி ஹளிதா வாக்கு கேட்டு ஆ பாடதாளெ இத்தா கொறே சாமாரியக்காரு ஏசினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துரு.
ஏசு தெண்ணகாறா சுகமாடிதா அல்புதங்ஙளொக்க ஜனங்ஙளு கண்டட்டு, தன்ன ஹிந்தோடெ ஹோதுரு.
இத்தோடெ! இவங் இல்லி எல்லாரின முந்தாகும் கூட்டகூடிண்டு இத்தீனல்லோ! ஒப்புரும் இவனகூடெ ஒந்தும் ஹளிபில்லல்லோ? ஒந்சமெ இவங்தென்னெ நேராயிற்றுள்ளா கிறிஸ்து ஹளி யூத மூப்பம்மாரு ஒக்க மனசிலுமாடிறோ ஏனோ?
பரீசம்மாராளெ செலாக்க, “ஒழிவுஜின நேமத கைகொள்ளாத்தாவாங் தெய்வதப்படெந்த பந்நாவனல்ல” ஹளி ஹளிரு; எந்நங்ங பேறெ செலாக்க, “குற்றக்காறனாயிப்பா ஒப்பனகொண்டு இந்த்தல அல்புத ஒக்க எந்த்தெ கீவத்தெபற்றுகு?” ஹளி ஹளிரு; இந்த்தெ ஆக்கள எடேக ஜெகள உட்டாத்து.
அம்மங்ங சீமோனும் அது கேட்டு நம்பி, ஸ்நானகர்ம ஏற்றெத்திட்டு, பிலிப்பு கீதா அல்புதங்ஙளும் அடெயாளங்ஙளும் கண்டு ஆச்சரியபட்டு, பிலிப்பினகூடெ இத்தாங்.
அந்த்தெ ஜீவ இல்லாத்த சரீரத சவ ஹளி ஹளுரு; தெய்வ நம்பிக்கெபிரகார கீவத்துள்ளா ஒந்து சகாயதும் கீயாத்தாவன நம்பிக்கெயும் அந்த்தலது தென்னெ; அது சத்தா சவாக சம.