43 ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்க தம்மெலெ முருமுருத்தண்டு இருவாட.
ஏசு அதன அருதட்டு, “நிங்காக இஞ்ஞி நம்பிக்கெ இல்லே? தொட்டி எத்தத்தெ மறதுதுகொண்டாயிக்கு ஹளி ஹளுது ஏனாக?
எந்தட்டு ஆக்க ஒக்க கப்பர்நகூமிக பந்தட்டு, ஊரினாளெ இப்பதாப்பங்ங, ஏசு சிஷ்யம்மாராகூடெ, “நிங்க பொப்பங்ங பட்டெகூடி ஏதனபற்றி தர்க்கிசிண்டித்துரு” ஹளி கேட்டாங்.
ஆக்க அதனபற்றி தன்னகூடெ கேளத்தெ ஆசெபட்டீரெ ஹளி ஏசு அருதட்டு ஆக்களகூடெ, “இனி கொறச்சு கால நன்ன காணரு, ஹிந்தெ கொறச்சு கால களிவங்ங நன்ன காம்புரு ஹளி நா ஹளிதனபற்றி கூட்டகூடிண்டு இத்தீரல்லோ?
“இவங் யோசேப்பின மங்ஙனல்லோ? அவன அவ்வெயும் அப்பனும் நங்காக கொத்தில்லாத்தாக்க அல்லல்லோ? அந்த்தெ இப்பங்ங ‘நா ஆகாசந்த எறங்ஙி பந்நாவனாப்புது’ ஹளி ஹளுது எந்த்தெ?” ஹளி கூட்டகூடிண்டு இத்துரு.
நன்ன ஹளாய்ச்சா அப்பாங் ஒப்பன, ஊதுதில்லிங்ஙி, அவங் நன்னப்படெ பாராங்; நன்னப்படெ பொப்பாவன நா கடெசி ஜினாளெ ஜீவோடெ ஏளுசுவிங்.
எந்நங்கூடி நிங்களாளெ செலாக்க நன்ன நம்பரு” ஹளி ஹளிதாங்; நம்பாத்தாக்க ஏறொக்க ஹளியும், தன்ன ஒற்றிகொடாவாங் ஏற ஹளியும் ஏசிக ஆதிந்தே கொத்துட்டாயித்து.
தெய்வாக மறெவாயிற்றெ உள்ளுது ஒந்தும் இல்லெ; தெய்வத கண்ணிக எல்லதும் காணக்கெ; அதுகொண்டு நங்க ஜீவிதாளெ கீவா எல்லா காரேகும் தெய்வதகூடெ கணக்கு ஹளுக்கு.