23 அப்பனாயிப்பா தெய்வத சத்தியநேரோடெயும், மனப்பூர்வமாயிற்றும், கும்முடத்துள்ளா ஒந்துகால பொக்கு; அது ஈகதென்னெ பந்துகளிஞுத்து; அந்த்தெ கும்முடாக்கள ஆப்புது தெய்வாக இஷ்ட.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, மோசெதகொண்டு தெய்வ நேம கிடுத்து; எந்நங்ங கருணெயும், சத்தியமும் ஏசுக்கிறிஸ்தினகொண்டு ஆப்புது நங்காக கிட்டிப்புது.
அம்மங்ங ஏசு ஆக்களகூடெ, “மனுஷனாயி பந்நாவங்ங பெகுமான கிட்டத்துள்ளா சமெஆத்து.
பிரார்த்தனெ மெனெந்த நிங்கள ஹொறெயெ தள்ளுரு; நிங்கள கொல்லுதொக்க தெய்வாகபேக்காயி கீவா கெலச ஆப்புது ஹளி பிஜாருசா கால பொக்கு.
எந்நங்ங ஒந்துகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; அது ஈகளே பந்துடுத்து. அம்மங்ங எல்லாரும் நன்ன புட்டட்டு ஆக்காக்கள ஊரிக ஓடிஹோயுடுரு; நன்ன தனிச்சு புடுரு. எந்நங்ஙும் நா தனிச்சு அல்ல, நன்னகூடெ நன்ன அப்பாங் இத்தீனெ.
அதங்ங ஏசு அவளகூடெ, “நா ஹளுதன நம்பு; ஒந்துகால பொக்கு, அம்மங்ங நிங்க ஈ மலேமேலெயும் கும்முடரு, எருசலேமாளெயும் கும்முடரு.
ஒந்துகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ; அது ஈகதென்னெ பந்துஹடதெ; அம்மங்ங சத்தாக்க ஒக்க தெய்வத மங்ங கூட்டகூடுதன கேளுரு; அதன கேளாக்கள ஜீவித, ஜீவனுள்ளா ஜீவிதமாயிற்றெ மாறுகு ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ ஹளுதாப்புது.
அதுகொண்டு இதனபற்றி நிங்க ஆச்சரியபடுவாட; ஏனாக ஹளிங்ங, சத்து கல்லறெயாளெ அடக்கிப்பா எல்லாரும் தெய்வத மங்ஙனாயிப்பாவாங் கூட்டகூடா ஒச்செத கேளா ஒந்துகால பொப்பத்தெ ஹோத்தெ.
நா பிரார்த்தனெ கீவா சமெயாளெ ஒக்க நிங்காகபேக்காயி ஏகோத்தும் பிரார்த்தனெ கீதீனெ ஹளி தெய்வாகே கொத்துட்டு; ஆ தெய்வத மங்ஙன பற்றிட்டுள்ளா ஒள்ளெவர்த்தமானத அருசுது தென்னெயாப்புது நா தெய்வாகபேக்காயி ஆல்ப்மார்த்தமாயிற்றெ கீவா கெலச.
முந்தெ நிங்க தெய்வ நேமத கீளேக இத்தாஹேதினாளெ அஞ்சி, அஞ்சி ஜீவிசிண்டித்துரு; எந்நங்ங ஈக பரிசுத்த ஆல்ப்மாவின கீளேக இத்தீரெ; அதுகொண்டாப்புது தெய்வத, அப்பா! ஹளி ஊளத்துள்ளா அவகாச கிட்டிப்புது; அதுகொண்டு, இனி நிங்க அஞ்சி, அஞ்சி ஜீவுசத்துள்ளா ஆவிசெ இல்லெ.
ஆ ஜீவித எந்த்தெ கிட்டுகு ஹளி பிரார்த்தனெ கீவத்தெ நங்காக கொத்தில்லாதிப்பங்ங, பரிசுத்த ஆல்ப்மாவும்கூடி நங்களகூடெ சேர்ந்நு பிரார்த்தனெ கீவத்தெ சகாசுதாப்புது; பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு எந்த்தெ நங்களகூடெ சேர்ந்நு பிரார்த்தனெ கீதீனெ ஹளி அறிவுது புத்திமுட்டு தென்னெ.
நிங்க தெய்வத மக்களாதுதுகொண்டு தன்ன மங்ஙனாயிப்பா கிறிஸ்தின ஆல்ப்மாவின நிங்கள ஒளெயெ ஹளாயிச்சு தந்துத்து; ஆ ஆல்ப்மாவு நிங்கள மனசினாளெ உள்ளுதுகொண்டாப்புது நிங்க அப்பா, நன்ன அப்பா! ஹளி தெய்வத ஊளத்தெ பற்றுது.
பரிசுத்த ஆல்ப்மாவு தப்பா சிந்தெயோடெ நிங்க எல்லா காரேகும் தெய்வதகூடெ பிரார்த்தனெ கீயிவா; நிங்கள சுற்றுபாடு நெடிவா எல்லா காரெதும் ஓர்த்து, தெய்வஜனமாயிப்பா எல்லாரிக பேக்காயும் பிரார்த்தனெ கீயிவா.
எந்த்தெ ஹளிங்ங தெய்வத ஆல்ப்மாவின சகாயதாளெ தெய்வத கும்முட்டு கிறிஸ்து ஏசின நம்பி சந்தோஷப்படா நங்களாப்புது தெய்வத எதார்த்தமாயிற்றுள்ளா மக்க; அல்லாதெ மனுஷம்மாரு பெருமெ ஹளிண்டு நெடிவா காரெத எத்திண்டு நெடிவாக்களல்ல.
எந்நங்ங இருட்டினாளெ ஜீவிசிண்டித்தா நிங்கள, தன்ன பொளிச்சாளெ ஜீவுசத்தெ பேக்காயும், தனங்ங பரிசுத்தமாயிற்றுள்ளா சொந்த ஜாதிக்காறாயிற்றெ இப்பபத்தெகும், தன்ன ஒள்ளெ சொபாவத பற்றி ஜனங்ஙளிக ஹளிகொடா பூஜாரிமாராயிற்றெ இப்பத்தெகும், ராஜாக்கம்மாராயிற்றும் இப்பத்தெகும் பேக்காயி ஆப்புது தெய்வ தெரெஞ்ஞெத்திப்புது.