34 அம்மங்ங ஜனங்ஙளு ஏசினகூடெ, “கிறிஸ்து எந்தெந்துமாயிற்றெ இப்பாங் ஹளி நங்கள நேமதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ? அந்த்தெ இப்பங்ங, மனுஷனாயி பந்தா நின்ன போசுக்கு ஹளி ஹளுது ஏனாக? மனுஷனாயி பந்தா நீ ஏற?” ஹளி கேட்டுரு.
அதுகளிஞட்டு ஏசு, செசரியா பிலிப்பியாளெ உள்ளா ஒந்து பட்டணாக பந்தட்டு, “மனுஷனாயி பந்தா நன்ன ஜனங்ஙளு ஏற ஹளி ஹளீரெ?” ஹளி தன்ன சிஷ்யம்மாராகூடெ கேட்டாங்.
ஏசு எருசலேமிக பந்து எத்ததாப்பங்ங, ஆ பட்டணக்காரு எல்லாரும் அந்தபுட்டு, “இது ஏற, ஏறாயிக்கு?” ஹளி தம்மெலெ தம்மெலெ கூட்டகூடிண்டித்துரு.
அதங்ங ஏசு அவனகூடெ, “குருக்கங்ங மடெயும், ஹக்கிலிக கூடும் ஹடதெ; எந்நங்ங மனுஷனாயி பந்தா நனங்ங, நன்ன தெலெபீத்து கெடெவத்தெகூடி சல இல்லெ” ஹளி ஹளிதாங்.
ஏசு ஆக்களகூடெ, “நிங்களும் தெய்வங்ஙளாப்புது ஹளி நா ஹளிதிங் ஹளி நிங்கள நேமதாளெ எளிதி ஹடதெயல்லோ?
ஈ லோகந்த நன்ன போசங்ங, எல்லாரினும் நன்னகூடெ கூட்டிண்டுஹோப்பிங்” ஹளி ஹளிதாங்.
‘காரண ஒந்தும் இல்லாதெ நன்ன வெருத்துரு’ ஹளி, ஆக்கள நேமதாளெ எளிதிப்பா வாக்கு நிவர்த்தி ஆப்பத்தெபேக்காயி இந்த்தெ சம்போசித்து.
அதுகொண்டு ஏசு ஆக்களகூடெ, “மனுஷனாயி பந்நாவன நிங்க போசுரு; அம்மங்ங, அது நா தென்னெயாப்புது ஹளியும், நா நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார ஒந்தும் கீயாதெ, நன்ன அப்பாங் நனங்ங ஹளிதந்தா பிரகார ஆப்புது இதொக்க கீவுது ஹளியும் மனசிலுமாடுரு.
தெய்வ ஒந்நொந்து சமுதாயக்காறிகும் நேம கொட்டிப்புது, அதன அனிசரிசி நெடிவத்தெகும், மனுஷரு எல்லாரும் குற்றக்காறாப்புது ஹளி அறிவத்தெ பேக்காயும் ஆப்புது; அந்த்தெ இப்பங்ங, நா அறியாதெ தெற்று கீதுட்டிங் ஹளி ஒப்பனும் ஹளத்தெபற்ற; தெய்வ ஆ நேமத அடிஸ்தானதாளெ தென்னெ ஒப்பொப்பனும் ஞாயவிதிக்கு.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, தெய்வத வாக்கின ஒப்பாங், அனிசரிசாத்துதுகொண்டு எல்லாரும் குற்றக்காரு ஆதா ஹாற தென்னெ, ஏசுக்கிறிஸ்து ஹளா ஒப்பன நீதிபிறவர்த்தி கொண்டு, ஆ குற்றந்த எல்லாரிகும் விமோஜனும், நித்திய ஜீவிதும் கிடுத்து.
எந்நங்ங ஏசு, நித்திய காலமாயிற்றெ ஜீவிசிண்டிப்புது கொண்டு, அவங் எந்தெந்தும் நெலச்சிப்பா பூஜாரியாயிற்றெ இத்தீனெ.