17 நன்ன ஜீவங் நனங்ங திரிச்சும் கிட்டத்தெபேக்காயி, நன்ன ஜீவன நா கொட்டீனெ; அதுகொண்டு நன்ன அப்பாங் நன்னமேலெ சினேகமாயிற்றெ இத்தீனெ.
ஆடின ஒக்க காப்பத்தெபேக்காயி தன்ன ஜீவதகூடிங் கொடாவனாப்புது ஒள்ளெமேசாவாங்; ஆ ஒள்ளெமேசாவாங் நா தென்னெயாப்புது.
நன்ன ஜீவத நன்னகையிந்த ஒப்பனும் எத்தத்தெ பற்ற; நா நன்ன சொந்த இஷ்டப்பிரகார அதன கொடுதாப்புது; ஜீவத கொடத்தெகும் நனங்ங அதிகார உட்டு, அதன திரிச்சு எத்தத்தெகும் நனங்ங அதிகார உட்டு. ஈ நேமத நன்ன அப்பாங் நனங்ங தந்துதாப்புது” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங யோவானின சிஷ்யம்மாரிகும், ஒந்து யூதங்ஙும், தம்மெலெ ஆக்கள ஆஜாரப்பிரகார சுத்திகரணத நெடத்துதனபற்றி ஆக்கள எடேக தர்க்க உட்டாத்து.
நீ அக்கறமத வெருப்பாவனும், நீதி இஷ்டப்படாவனும் ஆப்புது; அதுகொண்டு தெய்வமே! நின்ன தெய்வ, நின்ன கூட்டுக்காறா காட்டிலும் நின்ன தெலேமேலெ வாசனெ உள்ளா தைலத ஹுயிது அபிஷேக கீதுதீனெ” ஹளியும் ஹளிஹடதெ.
எந்நங்ங, கொறச்சுகாலாக தூதம்மாராகாட்டிலும் தாநித்தா ஏசின நங்க கண்டீனு; ஆ ஏசு கஷ்ட சகிச்சு சத்துதுகொண்டு, அவங்ங பெகுமானும், மரியாதெயும் கிரீடமாயிற்றெ தெய்வ கொட்டுத்து; அந்த்தெ ஏசு சத்துதுகொண்டாப்புது தெய்வத கருணெ நங்காக கிட்டிது.