1 அதுகொண்டு தெய்வ நிங்களமேலெ கருணெ காட்டி, நிங்கள தனங்ங சினேகுள்ளா மக்களாயிற்றெ மாடிதாஹேதினாளெ நிங்க தெய்வசொபாவ உள்ளாக்களாயி நெடதணிவா.
அந்த்தெ கீவுதுகொண்டு, நிங்க சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள தெய்வத மக்களாயிப்புரு; ஏனாக ஹளிங்ங தெய்வ, ஒள்ளேக்களமேலெயும், துஷ்டனமேலெயும் ஒந்தே ஹாற தன்ன சூரிய பொளிச்சத உதிப்பத்தெ மாடீதெ; சத்தியநேரு உள்ளாக்களமேலெயும், சத்தியநேரு இல்லாத்தாக்களமேலெயும் ஒந்தே ஹாற மளெ ஹுயிசீதெ.
அதுகொண்டு, சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள அப்பாங் சம்பூரணமாயிற்றெ ஒள்ளேவனாயி இப்பாஹேதினாளெ நிங்களும் ஒள்ளேக்களாயி தென்னெ ஜீவிசிவா.”
எந்நங்ங செலாக்க அவனமேலெ நம்பிக்கெ பீத்து, அவன அங்ஙிகரிசிரு; அவங் ஆக்க எல்லாரிகும் தெய்வத மக்களாப்பத்துள்ளா அதிகார கொட்டாங்.
அதனபகர, நிங்க தம்மெலெ தம்மெலெ தயவு பிஜாரிசி, ஒள்ளேது கீதண்டிரிவா. நிங்க ஏசுக்கிறிஸ்தினமேலெ நம்பிக்கெ பீத்துதுகொண்டு, நிங்கள தெற்று குற்றத ஒக்க தெய்வ ஷெமிச்சுத்தல்லோ! அதே ஹாற நிங்களும் தம்மெலெ தம்மெலெ கீதா தெற்று குற்றத ஷெமிச்சுடிவா.
அம்மங்ங ஈ குருத்தங்கெட்டாக்களும், ஒயித்தாயி நெடியாத்தாக்களுமாயிப்பா ஜனத எடேக, சத்தியநேரு உள்ளாக்களாயும், குற்ற கொறவில்லாத்த தெய்வத மக்களாயும், ஆகாசாளெ மின்னா நச்சத்தறத ஹாற பொளிச்ச உள்ளாக்களாயும் ஜீவுசத்தெ பற்றுகு.
தெய்வ நிங்களமேலெ சினேகபீத்து பரிசுத்தம்மாராயிற்றெ நிங்கள தெரெஞ்ஞெத்திப்புதுகொண்டு, அதங்ங ஏற்றா ஹாற தென்னெ மற்றுள்ளாக்களமேலெ கருணெ காட்டுது, தயவு காட்டுது, தாழ்மெயாயிற்றெ நெடிவுது, மனசலிவு காட்டுது, மற்றுள்ளாக்க கீவா காரெயாளெ பொருமெ உள்ளாக்களாயி சகிச்சு நெடிவுது,
நன்ன கூட்டுக்காறே! தெய்வ நங்களமேலெ ஈமாரி சினேக பீத்திப்பங்ங, மற்றுள்ளாக்களமேலெ நங்க ஏமாரி சினேக காட்டுக்கு?